Ανάρτηση πανό στη Γέφυρα Φαρσάλων στη Λάρισα με αφορμή την 25η μαρτίου.
Το πανό γράφει: 200 χρόνια είναι αρκετά, δεν θέλουμε άλλο έθνος, κράτος κι αφεντικά.
Τον περασμένο φλεβάρη γίναμε μάρτυρες της χυδαίας και δολοφονικής μεταχείρισης που επιφύλασσε το ελληνικό κράτος στους/στις μετανάστ[ρι]ες. Άνθρωποι που στην προσπάθειά τους να περάσουν τα σύνορα αναζητώντας μια αξιοπρεπή ζωή, δέχθηκαν τα πυρά του ελληνικού στρατού. Η προπαγάνδα του ελληνικού κράτους τους παρουσίασε σαν πολιτικά πιόνια, τους ονόμασε «ασύμμετρη απειλή» και μέρος κάποιου «υβριδικού πολέμου». Το ελληνικό κράτος προσπάθησε να αποσπάσει εκ νέου συναίνεση για την αναβαθμισμένη αντιμεταναστευτική πολιτική του: δολοφονικές επαναπροωθήσεις, «κλειστού τύπου κέντρα κράτησης», αυστηροποίηση της διαδικασίας χορήγησης ασύλου κ.ά. Επιπλέον, η πανδημία της COVID-19 αποτέλεσε ευκαιρία για την αναγωγή των μεταναστ[ρι]ών σε «υγειονομικές βόμβες» και την επιβολή πολύμηνης καραντίνας στις κοινότητές τους εντός στρατοπέδων. Η ρατσιστική υγειονομική κρατική πολιτική αποτέλεσε το φυτίλι για την ολοσχερή καταστροφή του στρατοπέδου συγκέντρωσης της Μόριας, το οποίο μετακινήθηκε στο Καρά Τεπέ, μαζί με τις γνώριμες για τους/τις μετανάστ[ρι]ες συνθήκες εγκλεισμού και εξαθλίωσης.
Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ ο ελληνικός εθνικισμός συνεχίζει να κυριαρχεί στο δημόσιο λόγο, με επίκεντρο αυτή τη φορά τη σύγκρουση του ελληνικού με το τουρκικό κράτος. Οι εκφραστές αυτού του εθνικισμού προβάλλουν τους/τις μετανάστες/ριες ως κίνδυνο, προσπαθούν δηλαδή να μας πείσουν ότι άνθρωποι κατατρεγμένοι από τον πόλεμο και την φτώχεια είναι εχθροί μας.
Για την τάξη μας, για τις/τους εκμεταλλευόμενες/ους και καταπιεσμένες/ους αυτού του κόσμου, οι εχθροί είναι τα κράτη, το κεφάλαιο και ο πόλεμος που διεξάγουν με κάθε μέσο ενάντια στην τάξη μας• οι εχθροί είναι οι στρατοί, οι μπάτσοι, τα αφεντικά. Εχθρός της κοινωνίας σε όλη τη γη είναι ο εθνικισμός που δημιουργεί πνευματικά και χερσαία σύνορα και που πείθει τους ανθρώπους ότι η ανθρώπινη ζωή δεν έχει αξία όταν αυτή στέκεται εμπόδιο στα κρατικά συμφέροντα.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤ[ΡΙ]ΩΝ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Κλείνοντας το 3ο μήνα του 2ου lockdown, η εγγενής αδυναμία των κρατών να διαχειριστούν τη συνθήκη και τις επιπτώσεις της πανδημίας COVID-19, γίνεται ολοένα και πιο φανερή. Η διαχείριση τους επικεντρώνεται αποκλειστικά γύρω από την ελαχιστοποίηση του οικονομικού κόστους, δηλαδή την κατά το δυνατόν μικρότερη συρρίκνωση της καπιταλιστικής αγοράς και παραγωγικότητας, και του πολιτικού κόστους, δηλαδή τη διατήρηση της κοινωνικής συναίνεσης μέσα από την εξασφάλιση της λειτουργίας των κρατικών συστημάτων υγείας. Αυτός ο στόχος επιχειρείται να επιτευχθεί μέσα από την καταστολή και τη φίμωση όσων τμημάτων της κοινωνίας διανοηθούν να αμφισβητήσουν ή/και να αντισταθούν στις κρατικές επιταγές. Όλα τα ζητήματα που έχουν προκύψει για το ελληνικό κράτος τους τελευταίους μήνες (μεταναστευτικό, ελληνοτουρκικά, COVID-19) παρουσιάζονται από την κρατική προπαγάνδα ως πολεμικά συμβάντα, ως εξωτερικές εισβολές, οπότε οι απαντήσεις έρχονται μέσω του στρατού και της στρατιωτικοποίησης της αστυνομίας. Αποκαλύπτεται πιο καθαρά από ποτέ ο πυρήνας του κράτους και η μιλιταριστική του δομή, η οποία, ως απάντηση για κάθε ζήτημα που προκύπτει, έχει να παράσχει στους υπηκόους του μόνο τρόμο, προπαγάνδα, καταπίεση και στρατιωτικοποιημένη καταστολή. Η αστική δημοκρατία αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι μπορεί να επανεφευρίσκει διαρκώς τον εαυτό της, ερμηνεύοντας και μεταβάλλοντας κατά το δοκούν τα όρια του νομικού της πλαισίου και της εφαρμογής τους. Προσπαθεί να περιχαρακώσει την έννοια της ελευθερίας μέσα στην κρατικά ορισμένη κανονικότητα. Δεν χρειάζεται να εξελιχθεί σε φασισμό ή μια χούντα για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του κράτους και του κεφαλαίου, τα καταφέρνει πολύ καλά και μόνη της.
Ο άρτι ψηφισμένος ρυθμιστικός σωφρονιστικός νόμος (Δεκέμβρης 2020), μεταξύ άλλων διατάξεων αυστηροποίησης των συνθηκών φυλάκισης, προβλέπει την απαγόρευση μεταγωγής σε αγροτικές φυλακές σε όσους κρατούμενους έχουν καταδικαστεί για “εγκλήματα τρομοκρατίας”. Στις 22/12/2020 ο αγωνιστής πολιτικός κρατούμενος Δ.Κουφοντίνας μεταφέρεται εντελώς παράτυπα από τις αγροτικές φυλακές Βόλου στις πειθαρχικές φυλακές Δομοκού αντί των φυλακών Κορυδαλλού, όπως προβλέπει ο νόμος.
Αυτή η σχεδόν απροκάλυπτη μεθόδευση σε βάρος του Δ.Κουφοντίνα επιβεβαιώνει την εκδικητικότητα του κράτους και της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας απέναντι στους/ις πολιτικούς/ες τους αντιπάλους, και ειδικότερα με όρους εξόντωσης σε όσους/ες συνεχίζουν να αγωνίζονται με αξιοπρέπεια εντός των τειχών. Δεν είναι η πρώτη φορά που η επίφαση του κράτους δικαίου καταρρέει και το κράτος-εκδικητής αποπειράται να εξοντώσει ηθικά και φυσικά έναν πολιτικό κρατούμενο μέσω της επιβολής ενός ολοένα πιο ασφυκτικού καθεστώτος εξαίρεσης.
Από τις 8 Ιανουαρίου ο Δ.Κουφοντίνας προχωρά σε απεργία πείνας για να υπερασπιστεί τα στοιχειώδη δικαιώματά του ως κρατούμενος, με αίτημα τη μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού. Στις 16/01 ξεκινούν απεργία πείνας σε ένδειξη αλληλεγγύης οι πολιτικοί κρατούμενοι Νίκος Μαζιώτης και Γιάννης Δημητράκης, ενώ στις 18/01 οι πολιτικοί κρατούμενοι Π. Γεωργιάδης και Β. Σταθόπουλος ξεκινούν επίσης πενθήμερη απεργία πείνας.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ