Η οργάνωση, η οποία πάνω απ’ όλα σημαίνει απλά συνεργασία και αλληλεγγύη στην πράξη, είναι μια φυσική κατάσταση, απαραίτητη για τη λειτουργία της κοινωνίας• και αυτή είναι μια αναμφισβήτητη αλήθεια παραδεκτή από τον καθένα, είτε στην ανθρώπινη κοινωνία γενικά είτε σε κάθε ομάδα ανθρώπων που ενώθηκαν για κάποιο κοινό σκοπό. Errico Malatesta
Αναρχική Ομοσπονδία
8 άρθρα
“Η οργάνωση η οποία είναι, τελικά, μόνο η πρακτική της συνεργασίας και της αλληλεγγύης, αποτελεί μια φυσική και αναγκαία συνθήκη της κοινωνικής ζωής. Η μακραίωνη καταπίεση των μαζών από μια προνομιούχα ομάδα, υπήρξε πάντα το αποτέλεσμα της ανικανότητας των καταπιεσμένων να συμφωνήσουν μεταξύ τους να οργανωθούν με άλλους για την παραγωγή, την απόλαυση και τις πιθανές ανάγκες άμυνας ενάντια σε όποιον θα επιθυμούσε να τους εκμεταλλευτεί και να τους καταπιέσει.
Ο αναρχισμός υπάρχει για να θεραπεύσει αυτή την κατάσταση των πραγμάτων.”
Ερρίκο Μαλατέστα
Η ψήφιση του 3ου μνημονίου από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διαλύει με τον πιο σαφή τρόπο τις ρεφορμιστικές αυταπάτες. Ελάχιστοι πλέον πιστεύουν πως μέσα στις συνθήκες του διεθνοποιημένου καπιταλισμού, της Ε.Ε. και του σύγχρονου ολοκληρωτισμού υπάρχει χώρος για την ικανοποίηση των αναγκών των από-τα-κάτω, μέσω ενός ρεφορμιστικού κυβερνητικού προγράμματος. Η αριστερή κυβέρνηση με ένα προσχηματικό δημοψήφισμα μετέτρεψε την κοινωνική δυναμική του ΟΧΙ σε ένα μεγάλο ΝΑΙ στην εξαθλίωση κι ετοιμάζεται να κατέβει εκ νέου σε εκλογές, δείχνοντας πως γρήγορα έμαθε να χρησιμοποιεί προς όφελός της τους κανόνες του αστικού πολιτικού παιχνιδιού. Την ίδια στιγμή ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ διασπάται, προσπαθώντας να ανανεώσει την πίστη στις δυνατότητες της αριστερής διαχείρισης του καπιταλισμού ενώ συνεχίζει να καλλιεργεί την αυταπάτη της ανάθεσης της λύσης των προβλημάτων μας σε επίδοξους σωτήρες μέσα από ένα εθνολαϊκό πρόγραμμα ταξικής συνεργασίας. Είναι σαφές όμως πως τόσο ο νεοφιλελεύθερος δρόμος όσο και η κρατικίστικη “εναλλακτική” συγκλίνουν στην κατεύθυνση της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της περαιτέρω υποτίμησης της εργασίας και της ζωής μας.
Συνέχεια ανάγνωσης
Μετά από μακρόχρονες διαδικασίες μεταξύ συλλογικοτήτων, ένα νέο κεφάλαιο στην οργανωτική ιστορία του αναρχικού κινήματος στην Ελλάδα επιχειρείται να ανοίξει.
Επί δύο χρόνια διεξήχθη ένας πρωτοφανής πολιτικός διάλογος, με μια τεράστια ατζέντα που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος των ζητημάτων που αφορούν το αναρχικό επαναστατικό κίνημα. Επρόκειτο για μια δύσκολη ζύμωση που παρότρυνε αναρχικές πολιτικές ομάδες απ’ όλη την Ελλάδα όχι μόνο να στοχαστούν και να τοποθετηθούν επάνω σε ένα πλήθος θεμάτων, για πολλά από τα οποία δεν είχαν πλήρως διαμορφωμένες απόψεις, αλλά και να συνδιαμορφώσουν θέσεις από κοινού με άλλες συλλογικότητες, με τις οποίες δεν είχαν απαραίτητα κοινούς κώδικες και πρότερες πολιτικές σχέσεις. Κι όλα αυτά, ενώ έπρεπε να ανιχνευθεί ο κατάλληλος τρόπος για να στηθεί όλη αυτή η διαδικασία με τις συμμετέχουσες συλλογικότητες να συνεχίζουν παράλληλα την αυτόνομη δράση τους.