Η συνολική και βαθιά κρίση του καπιταλισμού και η επιχειρούμενη αναδιάρθρωσή του οδηγεί το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας στην εξαθλίωση. Η απόσπαση συναίνεσης δεν μπορεί πλέον να εξασφαλιστεί με υλικές παροχές (ή την προσμονή για αυτές) και οι αυταπάτες περί «καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο» καταρρέουν. Μια από τις κύριες επιλογές του κράτους και των αφεντικών για τον έλεγχο της κοινωνίας είναι η βίαιη καταστολή όσων αντιστέκονται και η προσπάθεια τρομοκράτησης όσων σκέφτονται να αγωνιστούν.
Την Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε στο Σύνταγμα συλλαλητήριο εναντίον των νέων μέτρων. Ο αποκλεισμός από διμοιρίες ολόκληρων περιοχών του κέντρου, η παρουσία κατασταλτικών δυνάμεων στους περισσότερους σταθμούς του μετρό και οι δεκάδες προσαγωγές φανέρωναν το φόβο και την αγωνία του καθεστώτος για τη συσσωρευμένη κοινωνική οργή και τα βίαια ξέσπασματά της, όπως το πρόσφατο στις 12 Φεβρουαρίου.
Ο σύντροφος Παναγιώτης Γιαννικάκης συμμετείχε στο συγκεκριμένο συλλαλητήριο. Κατά την αποχώρησή του, μετά το τέλος του συλλαλητηρίου, δέχθηκε απρόκλητη επίθεση από μια διμοιρία των ΜΑΤ στην γωνία Πανεπιστημίου και Αμερικής. Οι μπάτσοι έπεσαν πάνω του, τον χτύπησαν με τις ασπίδες και τον καθήλωσαν αιμόφυρτο στο πεζοδρόμιο. Στη συνέχεια, του πέρασαν χειροπέδες και τον μετέφεραν στη ΓΑΔΑ. Τον κράτησαν για τρεις ώρες και αφέθηκε ελεύθερος χωρίς να του απαγγελθεί κάποια κατηγορία ή να του εξηγηθεί, έστω και για τυπικούς λόγους, το γιατί του έγινε η επίθεση.
Όπως μας ενημέρωσε ο σύντροφος, από τους διάλογους ανάμεσα στους μπάτσους στο σημείο της επίθεσης έβγαινε ξεκάθαρα το συμπέρασμα πως η επίθεση έγινε απλά και μόνο επειδή είχαν απέναντί τους έναν αναρχικό.
Το συγκεκριμένο περιστατικό δεν είναι «ατυχές» ή «μεμονωμένο». Είναι ξεκάθαρη απόρροια της στοχοποίησης κάθε αγωνιζόμενου από την πλευρά του καθεστώτος. Κάθε τέτοια επίθεση είναι επίθεση προς όλους μας. Η απάντησή μας δίνεται καθημερινά μέσα από την αδιάκοπη ενδυνάμωση του κοινωνικού και ταξικού αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, μέσα από τη συμμετοχή μας σε αυτοοργανωμένα, αντιιεραρχικά κοινωνικά και ταξικά εγχειρήματα και τη διαρκή πάλη μας για την κοινωνική απελευθέρωση.
Κάτω τα ξερά σας από τους συντρόφους μας
Αναρχική Συλλογικότητα «Καθ’ Οδόν»
