«Θα έρθει η μέρα που η σιωπή μας
θα είναι πιο δυνατή από τις φωνές
που σήμερα πνίγετε με τον θάνατο»
Αύγουστος Σπάις
Τις τελευταίες δεκαετίες, το μοντέλο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας ακολουθεί φθίνουσα πορεία. Οι διαδοχικές, επαναλαμβανόμενες, αλληλοτροφοδοτούμενες, εγγενείς του συστήματος, κρίσεις (διαρκής πολεμική συνθήκη, πυρηνική απειλή, χρηματοπιστωτική, περιβαλλοντική, υγειονομική κρίση κλπ.) συνθέτουν τη νέα παγκόσμια πραγματικότητα. Στο πλαίσιο αυτό, κράτη και διακρατικές συμμαχίες (υφιστάμενες, ή υπό σύσταση) προσπαθούν να προσαρμοστούν και να διαχειριστούν τη νέα συνθήκη ενισχύοντας ταυτόχρονα τη γεωστρατηγική θέση τους στον παγκόσμιο χάρτη. Το αποτέλεσμα είναι η κλιμάκωση των πολεμικών συγκρούσεων σε διεθνές επίπεδο και η κατακόρυφη αύξηση των εξοπλισμών και των στρατιωτικών δαπανών παγκοσμίως. Οι πρόσφατες εξελίξεις στο ρωσοουκρανικό μέτωπο και τη Μέση Ανατολή εγκυμονούν τον κίνδυνο κλιμάκωσης και συμμετοχής των κυριαρχικών μπλοκ σε μία διευρυμένη στρατιωτική σύρραξη.
