Όταν το Σάββατο 28/12/13 ξεκινήσαμε για μια πολιτική παρέμβαση σε σταθμούς του ησαπ ενάντια στα κρατικά πογκρόμ του “ξένιου δία” και τα κέντρα κράτησης μεταναστών/τριών γνωρίζαμε εξ’ αρχής ποιους έχουμε απέναντί μας. Ένα κράτος που
διαρκώς ρέπει προς τον ολοκληρωτισμό και εφαρμόζει μια ρατσιστική μεταναστευτική πολιτική που διεξάγεται με όρους στρατιωτικής επιχείρησης. Μια αστυνομία, η οποία όχι μόνο απολαμβάνει νόμιμα υπερεξουσίες, αλλά έχει και το de facto δικαίωμα να υπερβαίνει το νόμο όπου και όποτε γουστάρει. Εκείνο το εκφασισμένο/ρατσιστικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, το οποίο, καθώς συντονίζεται με τις κρατικές πολιτικές, θεωρεί πως χωρίς κανένα κόστος μπορεί να λέει και να κάνει το οτιδήποτε ενάντια στους μετανάστες.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ο αγωνιστής κρατούμενος Σπύρος Στρατούλης ξεκίνησε από τις 11/11 απεργία πείνας, απαιτώντας την παύση της εκδικητικής στέρησης αδειών εξόδου που του χορηγούνταν τα τελευταία δύο χρόνια. Η ποινή αυτή του επιβλήθηκε λόγω της ένταξής του στη γελοία δικογραφία με το όνομα “εγκληματική οργάνωση Στέκια Θεσσαλονίκης”. Μοναδικό στοιχείο εναντίον του ήταν οι προσωπικές και συντροφικές σχέσεις που είχε αναπτύξει με αναρχικούς/ες στα πλαίσια της αλληλεγγύης στους αγώνες των φυλακών. Παρ’ότι σε σχέση με τις συγκεκριμένες κατηγορίες αφέθηκε “ελεύθερος” (χωρίς δηλαδή περιοριστικούς όρους ή προφυλάκιση), η εκδικητική στάση του κράτους απέναντί του δεν σταμάτησε. Αυτό είναι περισσότερο από προφανές πως δεν οφείλεται μόνο στη στοχοποίηση των προσωπικών του σχέσεων με φίλους και συντρόφους του, αλλά κατά κύριο λόγο στην πολυετή του αγωνιστική στάση μέσα στη φυλακή.

Συνέχεια ανάγνωσης

Μετά την καταδίκη του σε 5 φορές ισόβια και 25 χρόνια φυλάκισης για τη συμμετοχή του στην οργάνωση 17Ν, ο Σάββας Ξηρός εξακολουθεί μετά απο 11,5 χρόνια να παραμένει κρατούμενος στα κολαστήρια των φυλακών Κορυδαλλού. Η κρίσιμη κατάσταση της υγείας του (τύφλωση, φλεβική ανεπάρκεια και επίδρασή της στα κάτω άκρα, σχεδόν πλήρης κώφωση, σοβαρά νευρολογικά και αγγειακά προβλήματα, ιστορικό άσθματος απο παλιά, ακρωτηριασμός δεξιού χεριού, πολλαπλή σκλήρυνση κατά πλάκας), είναι αποτέλεσμα της ανεπαρκούς φροντίδας απ’ το νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού, των πολλαπλών απορρίψεων των αιτημάτων του για αναστολή ή διακοπή της ποινής του και της εκδικητικής μεταχείρισής του απο το κράτος.

Συνέχεια ανάγνωσης