Η φλόγα της εξέγερσης που διασχίζει τα τελευταία χρόνια τη Μεσόγειο, από την Ελλάδα και την Ισπανία, ως τη Λιβύη, την Αίγυπτο και τη Συρία, φούντωσε πριν μερικές μέρες και στη γειτονική μας Τουρκία. Η σπίθα που πυροδότησε την έκρηξη ήταν η έναρξη των εργασιών για την μετατροπή της πλατείας Ταξίμ σε εμπορικό κέντρο. Η συγκεκριμένη πλατεία είναι μία απ’ τις κεντρικότερες της Κωνσταντινούπολης κι αποτελεί έναν από τους τελευταίους πνεύμονες οξυγόνου της. Παράλληλα αποτελεί και ιστορικό σημείο συγκέντρωσης πάσης φύσεως διαδηλώσεων. Έτσι, η υπεράσπιση της συγκεκριμένης πλατείας από την αυθαιρεσία του Τουρκικού καθεστώτος είχε διπλή σημασία για τον κόσμο του αγώνα.

Η άγρια επίθεση της αστυνομίας στην πλατεία Ταξίμ την Παρασκευή 31/5, οδήγησε σε κινητοποιήσεις σε όλη την Κωνσταντινούπολη και σε δεκάδες άλλες πόλεις, με χιλιάδες κόσμου να ενισχύουν τα οδοφράγματα και να συγκρούονται ακατάπαυστα με τις δυνάμεις καταστολής. Ήδη απ’τις πρώτες μέρες έχουν καταγραφεί περίπου χίλιες συλλήψεις, οι ταυματίες είναι χιλιάδες με πολλούς από αυτούς σε κρίσιμη κατάσταση, ενώ τα μέσα αντιπληροφόρησης μιλάνε για 2 τουλάχιστον νεκρούς.

Όμως η καταστολή της πλατείας Ταξίμ ήταν μόνο η αφορμή για την έκρηξη της οργής που από καιρό συσσωρεύεται στην Τουρκική κοινωνία. Τα αίτια εντοπίζονται κατά κύριο λόγο στην προσπάθεια συντηρητικοποίησης και ολοκληρωτικού ελέγχου της κοινωνίας, την όξυνση της κρατικής καταστολής, τις κινήσεις περιορισμού της χρήσης αλκοόλ αλλά και την περιστολή των ελευθεριών των γυναικών (πρόσφατα ο Ερντογάν μίλησε για “αλκοολικό λαό”, και χαρακτήρισε απαράδεκτο το να δέχεται “βρισιές από γυναίκες”).

Την ώρα που το τουρκικό καθεστώς εξαπολύει μια τεράστια εκστρατεία συκοφάντησης και προπαγάνδας ενάντια στην εξέγερση που απειλεί την κυριαρχία του, η αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων κι εκμεταλλευόμενων σε όλον τον κόσμο και η αντιπληροφόρηση έχουν ζωτική σημασία. Σήμερα, 3 Ιουνίου 2013, καλείται συγκέντρωση αλληλεγγύης στους εξεγερμένους της Τουρκίας στα Προπύλαια, με πορεία προς την τουρκική πρεσβεία.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΤΑΞΙΚΑ ΜΑΣ ΑΔΕΛΦΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑ ΚΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

“Με το να αντιμετωπίζετε τις κοινωνικές αντιδράσεις με εφαρμογή χουντικών μεθόδων, πυροδοτείτε την κοινωνική έκρηξη.”  Αντώνης Σαμαράς, 11/2/2011

Η χρονική συγκυρία δεν είναι τυχαία. Το κράτος ήξερε πολύ καλά τι έκανε επιλέγοντας να προχωρήσει τώρα στην κατάθεση του νομοσχεδίου για τους εργαζόμενους στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση: είτε θα έπαιρνε μια «εύκολη νίκη», καθώς θα απέφευγε να αντιμετωπίσει τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών, ελέω πανελλαδικών εξετάσεων, είτε θα χρησιμοποιούσε το ίδιο πρόσχημα προκειμένου να καταστείλει τις αντιδράσεις, ερεθίζοντας ταυτόχρονα τον κοινωνικό αυτοματισμό.

Η απόφαση της ΟΛΜΕ ήταν να εισηγηθεί 24ωρη απεργία στις 17 Μαΐου και πενθήμερη απεργία την πρώτη εβδομάδα των πανελλαδικών εξετάσεων, από τις 20 Μαΐου, ενάντια στην αύξηση των ωρών εργασίας και την καρατόμηση χιλιάδων καθηγητών. Πριν ακόμα η απόφαση για απεργία εγκριθεί από τις τοπικές ΕΛΜΕ, η κυβέρνηση αποφάσισε την επιστράτευση των 88.000 (από 102.000 προ μνημονίων) καθηγητών στα Γυμνάσια και τα Λύκεια. 

Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός των Μ.Μ.Ε. συντάχθηκε σύσσωμος με τις κυβερνητικές αποφάσεις, κάνοντας λόγο για «τεμπέληδες», που «με την απεργία τους καταστρέφουν τα όνειρα των παιδιών», και οι οποίοι «θέτουν υπό ομηρία χιλιάδες μαθητές και τις οικογένειές τους που περιμένουν να δώσουν εξετάσεις» (το τελευταίο αναπαράχθηκε και από τους εργατοπατέρες του Κ.Κ.Ε. και του Π.Α.ΜΕ.), προσπαθώντας γι’ ακόμη μια φορά να στρέψει το ένα κομμάτι της εργατικής τάξης απέναντι στο άλλο. Οι μαθητές και οι νέοι ξέρουν πολύ καλά πως ομηρία είναι το 64% ανεργίας στις νέες ηλικίες και πως τα όνειρα τους δεν είναι η ανασφάλιστη και χωρίς ωράρια εργασία με 350 ευρώ μισθό, όπως ψηφίστηκε στα τελευταία μέτρα. Ομηρία είναι η καταδίκη του μέλλοντός τους απ’ τον καπιταλισμό. Ομηρία, που τη βιώνουν από την αρχή σχεδόν της ζωής τους, είναι το εκπαιδευτικό σύστημα του κεφαλαίου και του κράτους.

Δεν είναι η πρώτη φορά που εφαρμόζεται η πολιτική των επιστρατεύσεων. Τη ζήσαμε και στις πρόσφατες απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στο ΜΕΤΡΟ και των ναυτεργατών, λίγο παλιότερα των υπαλλήλων καθαριότητας αλλά και σε άλλες περιπτώσεις.  Είναι χαρακτηριστική η δήλωση ανώνυμου κυβερνητικού εκπροσώπου στους New York Times, λίγο μετά τις εκκενώσεις των καταλήψεων Villa Amalias και Σκαραμαγκά: «Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να συγκρουστεί και με άλλες ομάδες, μεταξύ των οποίων μαχητικά συνδικάτα που μπορούν να εμποδίσουν τα σχέδια της κυβέρνησης Σαμαρά για αντιδημοφιλείς οικονομικές μεταρρυθμίσεις και ιδιωτικοποιήσεις που ζητούν οι δανειστές της Ελλάδας». Οι επιστρατεύσεις θα γίνουν πλέον κανόνας αν οι αγώνες της τάξης των καταπιεσμένων κι εκμεταλλευόμενων δεν συνδεθούν μεταξύ τους και δεν ριζοσπαστικοποιηθούν. Η ισοπέδωση οποιασδήποτε μορφής αντίστασης αποτελεί προϋπόθεση για την επιχειρούμενη αναδιάρθρωση του κεφαλαίου. Εκφράζει τη διάθεση της κυριαρχίας να προχωρήσει στην καθυπόταξη του συνόλου της κοινωνίας και να καθιερώσει ένα νέο μοντέλο καπιταλιστικής ανάπτυξης. Στο μοντέλο αυτού του σύγχρονου ολοκληρωτισμού δεν χωρούν αστικοδημοκρατικά προσχήματα ούτε «συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα». Το μόνο πράγμα που μπορεί να αποκρούσει τους σχεδιασμούς κράτους και κεφαλαίου είναι οι αδιαμεσολάβητοι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες. Ενάντια στον κοινωνικό αυτοματισμό, τον πόλεμο όλων εναντίον όλων και τον κοινωνικό  εκφασισμό, να αντιτάξουμε την αλληλεγγύη των από τα κάτω και την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση. Να γίνει ο αγώνας τον εκπαιδευτικών η αρχή αυτής της αντεπίθεσης.

Οι καθηγητές καλούν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στην επιστράτευση τη Δευτέρα 13/5 στις 19:00, έξω από τα γραφεία τις ΟΛΜΕ κι ασκούν πιέσεις για την κήρυξη γενικής απεργίας την Παρασκευή 17/5. 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ 

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ