Αλληλεγγύη στην κατάληψη Δερβενίων 56

(πανό αλληλεγγύης που αναρτήθηκε στις αρχές Ιουλίου)

 

Η κατάληψη Δερβενίων υπήρξε από το 2015 κινηματικός τόπος διεξαγωγής πολιτικών διαδικασιών, πολιτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, τόπος συνάντησης των καταπιεσμένων από κάθε μεριά του κόσμου και τόπος έκφρασης και οργάνωσης της κοινωνικής αλληλεγγύης. Εκκενώθηκε από το κράτος τα χαράματα της Παρασκευής 26 Ιουνίου. Από τότε έχουν γίνει δύο συμβολικές ανακαταλήψεις της κατάληψης από εκατοντάδες κόσμου, με την τελευταία να εξελίσσεται σε σύγκρουση με τις κατασταλτικές δυνάμεις στα Εξάρχεια τη νύχτα της 3ης Ιουλίου, την εισβολή μπάτσων σε μαγαζιά και τη γενικότερη τρομοκράτηση της γειτονιάς με ξυλοδαρμούς και συλλήψεις. Και όλα αυτά, ενώ η γειτονιά των Εξαρχείων βρίσκεται καθημερινά εδώ και μήνες υπό διαρκή αστυνομική επιτήρηση και οι καταγγελίες για ασκηση βιας από κάθε λογής μπάτσους να αποτελούν καθημερινό φαινόμενο.

Η εκκένωση της Δερβενίων 56 εντάσσεται στον ευρύτερο κρατικό σχεδιασμό (ανεξαρτήτως κυβέρνησης) που στοχεύει στις δομές του κινήματος. Παράλληλα με την κατ’ εξακολούθηση επίθεση στις καταλήψεις, το κράτος επιχειρεί να φιμώσει κάθε δημόσιο λόγο και δράση που στρέφεται εναντίον του, θέτοντας ολοένα και περισσότερο στο περιθώριο τις φιλελεύθερές του επιφάσεις περί «δικαιώματος στη διαμαρτυρία» και σκληραίνοντας τη στάση του απέναντι στα κινήματα . Σημείο αναφοράς σε αυτή την προσπάθεια είναι ο νέος νόμος για την περιστολή των διαδηλώσεων όπου -μεταξύ άλλων- ουσιαστικά καθίσταται εκτός νόμου όποιος/α δεν καταθέτει διαπιστευτήρια στους μπάτσους για να διαδηλώσει. Η θεσμική θωράκιση των συμφερόντων του κράτους και των αφεντικών διευρύνεται, μετά από τους «αντιτρομοκρατικούς νόμους», ενάντια σε κάθε πιθανή κοινωνική αντίδραση και στην τρομοκράτηση όσων αγωνίζονται και όσων θελήσουν να αγωνιστούν. Ακόμη και η πιο πρόσφατη περίπτωση αστυνομικής βίας (και απόπειρας σκευωρίας) εναντίων αναρχικών και αναρχοσυνδικαλιστών συντρόφων σε αντιφασιστική συγκέντρωση, αποτέλεσε αφορμή για τον Χρυσοχοΐδη και την κυβέρνηση να εισάγουν στη δημόσια συζήτηση με ακόμη πιο ρητό τρόπο την απαγόρευση βιντεοσκόπησης της αστυνομίας από περαστικους ή φωτορεπόρτερ. Με λίγα λόγια, το κράτος επιχειρεί να διευρύνει και να βαθύνει τις εξουσίες της αστυνομίας. Ταυτόχρονα επιχειρεί να αποτρέψει τη συγκρότηση συλλογικών υποκειμένων που δεν εμπίπτουν στον άμεσο ή έμμεσο έλεγχό του. Προσπαθεί να περιφράξει ή να καταστρέψει κάθε πεδίο στο οποίο δύνανται να συναντηθούν, να αμφισβητήσουν, να συνδιαμορφώσουν αρνήσεις και καταφάσεις και –κυρίως–  να ριζοσπαστικοποιηθούν οι άνθρωποι της τάξης μας.

Ένα τέτοιο ακριβώς πεδίο αποτελούν και οι καταλήψεις. Διεκδικούν χώρο για πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες με τα δικά τους αυτοοργανωμένα, αντιιεραρχικά, αντιεμπορευματικά  χαρακτηριστικά. Αποτελούν εστίες έμπρακτης αμφισβήτησης της ζοφερής κανονικότητας, χώροι στους οποίους οι καταπιεσμένες και οι εκμεταλλευόμενοι μπορούν να οργανώνονται. Αποτελούν όπλο των καταπιεσμένων ενάντια στην δυστοπία κράτους και κεφαλαίου, μια δυναμική αμφισβήτηση του παραλογισμού της ιδιοκτησίας και μια κοινωνική πρακτική για την κάλυψη των στεγαστικών μας αναγκών. Στρέφονται ενάντια στον προωθούμενο εξευγενισμό των γειτονιών μας, δηλαδή την απόλυτη αποστείρωση των γειτονιών από ό,τι δεν υπάγεται ή δε διευκολύνει τις εκμεταλλευτικές – καταναλωτικές σχέσεις.

Όσες εκκενώσεις καταλήψεων κι αν επιχειρήσει το κράτος, αυτό που δεν μπορεί να πλήξει είναι οι ιδέες και οι άνθρωποι πίσω από αυτές.  Οι σχέσεις που συνάπτουμε με τις συντρόφισσες και τους συντρόφους μας, οι αγώνες μας, η συλλογική στάση μας απέναντι στη κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, η βούλησή μας για δημιουργία της κοινωνίας που οραματιζόμαστε, δεν καταστέλλονται. Όσο αυτές οι σχέσεις και οι επιθυμίες παραμένουν δυνατές, τόσο οι καταλήψεις όσο και κάθε άλλο εγχείρημά μας θα συνεχίσουν να ανθίζουν και να ριζώνουν στις γειτονιές μας.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΔΕΡΒΕΝΙΩΝ 56

Εκδήλωση–παρουσίαση μπροσούρας: «Εθνικισμός–πατριωτισμός: η πολιτική θρησκεία του κράτους»

Εκδήλωση–παρουσίαση μπροσούρας: «Εθνικισμός–πατριωτισμός: η πολιτική θρησκεία του κράτους» από την αναρχική συλλογικότητα Καθ’ οδόν

  • Παρασκευή 12/6 Αγρίνιο, 21:00, Κατάληψη Apertus-Ελεύθερος κοινωνικός χώρος στο Αγρίνιο, Καλυβίων 70, apertus.squat.gr
  • Σάββατο 13/6 Γιάννενα, 19:00, Άλσος (σε περίπτωση βροχής στο Ελευθεριακό Εργαστήρι F451, Τσακάλωφ 20), Βιβλία Ανομίας

 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΕΘΝΗ-ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΟΥΣ

Ο εθνικισμός, ως «η πολιτική θρησκεία του κράτους», θα συνεχίσει να υπάρχει όσο υπάρχουν κράτη. Για εμάς, αντίθεση στον εθνικισμό σημαίνει πόλεμο ενάντια στους εκμεταλλευτές και τους κυρίαρχους, σε όποιο μέρος του κόσμου τυχαίνει να βρισκόμαστε. Σημαίνει εναντίωσή σε ρατσιστικές, ξενοφοβικές, πατριαρχικές, μισαλλόδοξες, φονταμενταλιστικές λογικές και αντιλήψεις. Σημαίνει σπάσιμο των παραμορφωτικών εθνικών γυαλιών μέσα από τα οποία μας έμαθαν να αντικρίζουμε τον κόσμο και στροφή στην άμεση εμπειρία μας, αυτή της καθημερινής μας εκμετάλλευσης και καταπίεσης από το κράτος και τα αφεντικά, του καθημερινού μας αγώνα για επιβίωση αλλά και για τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής μας. Σημαίνει εναντίωση στους πραγματικούς μας εχθρούς, το κράτος, το κεφάλαιο και κάθε εξουσιαστική κοινωνική σχέση.

ΜΟΝΗ ΜΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑ Η ΓΗ, ΜΟΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ Ο ΤΑΞΙΚΟΣ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ

Απέναντι στην ομογενοποιητική δράση του εθνικισμού αναδεικνύουμε την προϋπάρχουσα και υφιστάμενη ταξική διαίρεση της κοινωνίας. Απέναντι στη διαχωριστική και περιθωριοποιητική δράση του εθνικισμού προτάσσουμε την αλληλεγγύη μέσα στην τάξη των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο κόσμος που οραματιζόμαστε, ο κόσμος για τον οποίο αγωνιζόμαστε, δεν περιχαρακώνεται από σύνορα, δεν κυριαρχείται από κράτη, δεν καταδυναστεύεται από αφεντικά. Οργανώνεται σε ελεύθερα ομοσπονδιοποιημένες αυτοδιευθυνόμενες κομμούνες. Κομμούνες που δημιουργούνται βάσει των αναγκών κι επιθυμιών όλων και λειτουργούν πλήρως ελεύθερα και ισότιμα, χωρίς διακρίσεις φύλου, καταγωγής, ηλικίας, σεξουαλικού προσανατολισμού και σωματικής ικανότητας. Αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης. Αγωνιζόμαστε για την Αναρχία.

Απεργία 1η Μάη, συγκέντρωση/πορεία, Χαυτεία, 11:00 π.μ.

Η φετινή Πρωτομαγιά θα διεξαχθεί εν μέσω απαγόρευσης κυκλοφορίας και συναθροίσεων, καθώς και μιας ολομέτωπης επίθεσης στην τάξη μας εν μέσω της πανδημίας. Πέρα από το διαχρονικό της συμβολισμό -ειδικά για εμάς τους/ις αναρχικούς/ες-, κατεβαίνουμε στο δρόμο δίνοντας τις πρώτες μας απαντήσεις (και προετοιμάζοντας τις επόμενες) απέναντι στην κρίση που (ξανα)έρχεται και την επιταχυνόμενη κρατική/καπιταλιστική αναδιάρθρωση.

Στηρίζουμε το κάλεσμα των αναρχικών συλλογικοτήτων, συντρόφων και συντροφισσών (https://athens.indymedia.org/post/1604661/) για συγκέντρωση/πορεία, την Παρασκευή 1η Μάη, στις 11:00, στα Χαυτεία.

ΔΕ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΤΑΞΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ/ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΥΣΤΟΠΙΑ

Οι εκτιμήσεις και οι θέσεις μας σε σχέση με την πανδημία έχουν κατατεθεί στο κείμενο “Διαγνωστικό τεστ για συμπτώματα παγκόσμιου ολοκληρωτισμού: ΘΕΤΙΚΟ”. Αποκλειστική ευθύνη για τη μαζική εξάπλωση της πανδημίας έχουν το κράτος και το κεφάλαιο. Το κεντρικοποιημένο και διαλυμένο κρατικό σύστημα υγείας αδυνατεί να ανταπεξέλθει στη σφοδρότητα της πανδημίας, και ο μόνος τρόπος που γνωρίζει το κράτος για τη διαχείρισή της είναι ο στρατιωτικοποιημένος έλεγχος της κοινωνίας. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες στους αγώνες της τάξης μας ενάντια στη στρατιωτικοποίηση της ζωής μας, καθώς και για την εξασφάλιση αξιοπρεπών συνθηκών και τρόπων αυτοπροστασίας από τον ιό. Με τον ίδιο τρόπο, πέρα από και ενάντια στις κρατικές απαγορεύσεις κυκλοφορίας και τα υπόλοιπα κατασταλτικά μέτρα, στο πλαίσιο της κοινωνικής/ταξικής αλληλεγγύης, θεωρούμε σημαντική την εφαρμογή αντίστοιχων πρακτικών αυτοπροστασίας στις πορείες και τις διαδικασίες μας. Πρόκειται για έναν τρόπο συλλογικής αυτοπροστασίας και φροντίδας των συντρόφων/ισσών μας αλλά και ευρύτερα της τάξης μας. Προκρίνουμε τη χρήση μέσων αυτοπροστασίας (μάσκες, γάντια, αποστάσεις και ό,τι κρίνει ο/η καθένας/μια απαραίτητο) ώστε οι πορείες και οι διαδικασίες μας να μας χωρούν όλους/ες, ως έναν ακόμη τρόπο έκφρασης της αλληλεγγύης μας.

 

 

Το κείμενο της συλλογικότητας για την Πρωτομαγιά: Συνέχεια ανάγνωσης →