Το τελευταίο χρονικό διάστημα η κρίση του καπιταλισμού και η προσπάθεια βίαιης αναδιάρθρωσής του οδηγεί στην εξαθλίωση όλο και μεγαλύτερων κοινωνικών τμημάτων. Το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, ως ένας βασικός πυλώνας της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, αναδιοργανώνεται, προσπαθώντας να καταργήσει κάθε εργασιακό δικαίωμα, πληρώνοντας εξευτελιστικούς μισθούς, ιδιωτικοποιώντας κοινωνικά αγαθά (νερό, ρεύμα, υγεία, εκπαίδευση) και μετατρέποντάς τα σε είδη πολυτελείας, λεηλατώντας τη φύση για να αυξήσει τα κέρδη του. Το κράτος και τα αφεντικά προσπαθούν να εγκαθιδρύσουν τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Η καταστολή απέναντι σε οτιδήποτε ριζοσπαστικό οξύνεται, με την εθνικιστική και ρατσιστική προπαγάνδα και την ξενοφοβία, με την άνοδο των φασιστικών και νεοναζιστικών μορφωμάτων, με τη δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας και στρατοπέδων συγκέντρωσης για όσους το σύστημα θεωρεί είτε επικίνδυνους, είτε περισσευούμενους.
Κείμενα
117 άρθρα
Τις τελευταίες μέρες πραγματοποιείται μια νέα κατασταλτική μεθόδευση από την ασφάλεια και την αντιτρομοκρατική σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με δεκάδες εφόδους σε σπίτια και συλλήψεις ατόμων ανάμεσα τους και συντρόφων μας.
Όταν το Σάββατο 28/12/13 ξεκινήσαμε για μια πολιτική παρέμβαση σε σταθμούς του ησαπ ενάντια στα κρατικά πογκρόμ του “ξένιου δία” και τα κέντρα κράτησης μεταναστών/τριών γνωρίζαμε εξ’ αρχής ποιους έχουμε απέναντί μας. Ένα κράτος που
διαρκώς ρέπει προς τον ολοκληρωτισμό και εφαρμόζει μια ρατσιστική μεταναστευτική πολιτική που διεξάγεται με όρους στρατιωτικής επιχείρησης. Μια αστυνομία, η οποία όχι μόνο απολαμβάνει νόμιμα υπερεξουσίες, αλλά έχει και το de facto δικαίωμα να υπερβαίνει το νόμο όπου και όποτε γουστάρει. Εκείνο το εκφασισμένο/ρατσιστικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, το οποίο, καθώς συντονίζεται με τις κρατικές πολιτικές, θεωρεί πως χωρίς κανένα κόστος μπορεί να λέει και να κάνει το οτιδήποτε ενάντια στους μετανάστες.
Ο αγωνιστής κρατούμενος Σπύρος Στρατούλης ξεκίνησε από τις 11/11 απεργία πείνας, απαιτώντας την παύση της εκδικητικής στέρησης αδειών εξόδου που του χορηγούνταν τα τελευταία δύο χρόνια. Η ποινή αυτή του επιβλήθηκε λόγω της ένταξής του στη γελοία δικογραφία με το όνομα “εγκληματική οργάνωση Στέκια Θεσσαλονίκης”. Μοναδικό στοιχείο εναντίον του ήταν οι προσωπικές και συντροφικές σχέσεις που είχε αναπτύξει με αναρχικούς/ες στα πλαίσια της αλληλεγγύης στους αγώνες των φυλακών. Παρ’ότι σε σχέση με τις συγκεκριμένες κατηγορίες αφέθηκε “ελεύθερος” (χωρίς δηλαδή περιοριστικούς όρους ή προφυλάκιση), η εκδικητική στάση του κράτους απέναντί του δεν σταμάτησε. Αυτό είναι περισσότερο από προφανές πως δεν οφείλεται μόνο στη στοχοποίηση των προσωπικών του σχέσεων με φίλους και συντρόφους του, αλλά κατά κύριο λόγο στην πολυετή του αγωνιστική στάση μέσα στη φυλακή.