Αφίσες

70 άρθρα

ΚΥΡΙΑΚΗ 1Η ΜΑΗ ΠΟΡΕΙΑ – Να μετατρέψουμε τις κρίσεις και τους πολέμους τους σε κοινωνική επανάσταση

136 χρόνια από την πρωτομαγιά του Σικάγο δεν ξεχνάμε πως τίποτα δεν μας χαρίζεται, όλα κατακτιούνται με κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες

Την Πρωτομαγιά του 1886, η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργαζομένων καταθέτει στο κράτος ένα ιστορικό ψήφισμα για την εποχή εκείνη, το οποίο διακήρυτε ότι οι οκτώ ώρες θα αποτελούν τη νόμιμη εργασία μιας ημέρας από την 1η Μαΐου 1886 και μετά. Καθ’ όλη την διάρκεια της περιόδου εκείνης βέβαια, άγριες απεργίες και διαδηλώσεις συντάρασσαν τις αμερικανικές πόλεις με το πολυεθνικό προλεταριάτο να βρίσκεται καθημερινά στους δρόμους κατά εκατοντάδες χιλιάδες διεκδικώντας και δυναμώνοντας τους αγώνες του ενάντια στα εξαντλητικά ωράρια και τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας. Το επίκεντρο του αγώνα αποτέλεσε το Σικάγο, καθώς υπήρχε σημαντική παρουσία αναρχικών εργατών, η συμβολή των οποίων έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην οργάνωση και στην διεξαγωγή του αγώνα. Το αμερικανικό κράτος μπροστά σε αυτές τις δυναμικές και πρωτοφανής κινητοποιήσεις απαντάει με απεργοσπαστικές ομάδες, με σκοπό να σπάσει τις πολυήμερες απεργίες, και με αστυνομία η οποία καταφεύγει σε βίαιη καταστολή, φυλακίσεις, εξαφανίσεις και δολοφονίες εργατών. Στα πλαίσια αυτής της ταξικής πάλης 8 αναρχικοί (γνωστοί στις αρχές για την δράση τους) συλλαμβάνονται και καταδικάζονται σε θάνατο, εκ των οποίων 4 τελικά θα εκτελεστούν δι’ απαγχονισμού. Ο αναρχικός August Spies καθώς βάδιζε προς τον θάνατο δήλωσε μπροστά στους δήμιους του:

«Θα έρθει ο καιρός που η σιωπή μας θα είναι πιο δυνατή από τις φωνές που πνίγετε σήμερα…»
Συνέχεια ανάγνωσης

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ Τρίτη 15/3/2022 στις 18:30 στο Μοναστηράκι

ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΘΕΟ, ΑΦΕΝΤΗ, ΠΑΤΡΙΔΑ

 

 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Η εισβολή του ρωσικού στρατού στην ουκρανία φέρνει για ακόμη μια φορά τη βαρβαρότητα του πολέμου στην ευρώπη. Χιλιάδες δολοφονημένοι άνθρωποι της τάξης μας, εκατομμύρια πρόσφυγες διωγμένοι από τα σπίτια τους, εκατομμύρια εξαθλιωμένοι/ες καλούνται να πληρώσουν το κόστος ενός πολέμου που δεν επέλεξαν και δεν αποφάσισαν. Η παγκοσμιοποίηση καταρρέει , τα έθνη-κράτη διαμορφώνουν εκ νέου ή ισχυροποιούν τις συμμαχίες τους και προσπαθούν να ενισχύσουν τη γεωστρατηγική θέση τους στον παγκόσμιο χάρτη. Η σκακιέρα ενός νέου ψυχρού πολέμου έχει ήδη αρχίσει να στήνεται.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΗ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ

Κράτη και κεφάλαιο γεννούν τους πολέμους και ωφελούνται από αυτούς. Όπως ακριβώς το κεφάλαιο επιδιώκει την ένταση και την επέκταση της εκμετάλλευσης, έτσι και το κράτος επιδιώκει τη διεύρυνση του “ζωτικού χώρου” του, την ένταση και την επέκταση της κυριαρχίας του. Τις ίδιες επιδιώξεις έχει και το ελληνικό κράτος μέσα από τη συμμετοχή του στη νατοϊκή συμμαχία και την ευρωπαϊκή ένωση.

Στον πόλεμο μεταξύ κρατών ή συμμαχιών κρατών δεν πρόκειται να πάρουμε θέση υπέρ του ενός ή του άλλου, μεταξύ “επιτιθέμενου” ή “αμυνόμενου”, συγκυριακά “δυνατού” ή “αδύναμου”. Δεν μας ενώνει τίποτα με τους καταπιεστές και τους εκμεταλλευτές μας, δεν έχουμε κανένα κοινό “εθνικό” ή “συμμαχικό” συμφέρον. Δεν συμμετέχουμε σε κανέναν πόλεμο που διεξάγεται στο όνομα ενός έθνους, ενός κράτους, μιας θρησκείας, αντίθετα, πολεμάμε ως κομμάτι της τάξης μας ενάντια σε κάθε εξουσιαστική-εκμεταλλευτική σχέση.

Ως αναρχικοί/ες στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες στους συντρόφους και συντρόφισσες, αγωνιστές κι αγωνίστριες που μάχονται ταυτόχρονα ενάντια στο ρωσικό και το ουκρανικό κράτος, στηρίζοντας την τάξη μας μέσα στον πόλεμο. Σε αυτούς που διαδηλώνουν και δρουν ενάντια στον πόλεμο, συλλαμβάνονται κατά χιλιάδες και διώκονται ως “εσωτερικός εχθρός”. Στους λιποτάκτες και τους πρόσφυγες αυτού του πολέμου (και κάθε πολέμου).

Αγωνιζόμαστε:

για την καταστροφή των κρατών, του κεφαλαίου και των πολέμων που αυτά γεννάνε.

για μία κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, για μία κοινωνία πολιτικής ελευθερίας, οικονομικής ισότητας και κοινωνικής αλληλεγγύης.

Αγωνιζόμαστε για την Αναρχία.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, την Τρίτη 15 Μαρτίου 2022, στις 18:30 στο Μοναστηράκι

Αναρχική συλλογικότητα Καθ’ οδόν

Διασυλλογική αφίσα καλέσματος σε αντιπολεμική διαδήλωση, Τρίτη 15/3, 18.30, Μοναστηράκι

ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ-ΡΩΣΙΑ-ΟΥΚΡΑΝΙΑ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ “ΕΙΡΗΝΗ” ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ

Ο πόλεμος που διεξάγεται στην Ουκρανία δεν αποτελεί απλά άλλο ένα στιγμιότυπο στο κάδρο των οξυνόμενων ενδοκυριαρχικών και κρατικών ανταγωνισμών-συγκρούσεων αλλά μια κομβική τους στιγμή που αναδιαμορφώνει τα εξουσιαστικά αλλά και κοινωνικά δεδομένα σε πλανητική κλίμακα. Από τη μια πλευρά, το ρωσικό κράτος το οποίο επέλεξε να εισβάλει στρατιωτικά για να ενισχύσει την γεωστρατηγική του θέση στην παγκόσμια σκακιέρα, από την άλλη το ουκρανικό κράτος με τις φασιστικές-παραστρατιωτικές μονάδες του, το ΝΑΤΟ & η ΕΕ, που επιδιώκουν την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους και των σχεδιασμών τους στην περιοχή. Για μία ακόμα φορά οι πολεμικές μηχανές σπέρνουν θάνατο και καταστροφή.

Το ελληνικό κράτος επέλεξε την εμπλοκή του στην πολεμική σύρραξη μέσω της αποστολής όπλων στο ουκρανικό καθεστώς, πιστοποιώντας επιθετικά τη σύνταξη του με το δυτικό μπλοκ κυριαρχίας και τηνατοϊκή πολεμική μηχανή, της οποίας αποτελεί γεωστρατηγικό βραχίονα στρατιωτικών επιχειρήσεων.

ΝΑ ΣΑΜΠΟΤΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ

ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΡΑΤΩΝ-ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Οι εκμεταλλευόμενοι/ες και καταπιεσμένες/οι όπου γης δεν έχουμε κανένα λόγο να συνταχθούμε με κανένα κράτος ή μπλοκ κυριαρχίας, να συμμετέχουμε σε οποιαδήποτε πλευρά των ενδοκυριαρχικών πολέμων, να αλληλοσκοτωθούμε για τα συμφέροντα των οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών ελίτ. Αντίθετα έχει σημασία να αντιταχθούμε σε κάθε επίπλαστο διαχωρισμό εθνικό/φυλετικό/θρησκευτικό/έμφυλο και να αγωνιζόμαστε ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης και καταπίεσης τόσο σε περίοδο πολέμου όσο και κυριαρχικής «ειρήνης». Ο μόνος πόλεμος που αξίζει να συμμετέχουμε είναι ο κοινωνικός-ταξικός για τη συλλογική και ατομική απελευθέρωση.

Αντιπολεμική ΠΟΡΕΙΑ Τρίτη 15/3, 18.30, Μοναστηράκι

Πρωτοβουλία αναρχικών συλλογικότητων & συνελεύσεων

ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ στην κατάληψη κτήματος Πραποπούλου, Τρίτη 13 Ιουλίου, 20:00

Η «υγειονομική κρίση» ως τμήμα της ευρύτερης μακροχρόνιας συστημικής κρίσης και η διαρκής «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» ως στρατηγική επιλογή της κυριαρχίας.
Η επιβολή καραντίνας ως μέτρο κοινωνικού ελέγχου και εκπειθάρχησης και η «επιστροφή στην κανονικότητα» ως η συνεχιζόμενη επέλαση του κράτους, του κεφαλαίου και των αναδιαρθρωτικών τους πολιτικών.
Ατομικές/συλλογικές αρνήσεις και κοινωνικές-ταξικές αντιστάσεις.
Ας γίνουμε συνειδητά το λάθος στην κυριαρχική εξίσωση πειθάρχησης και υποταγής.
Ας υπονομεύσουμε με κάθε τρόπο την επιβολή της νέας κρατικής, καπιταλιστικής, πατριαρχικής, εθνικιστικής, ρατσιστικής, τεχνοκυβερνητικής κανονικότητας.
Ας επιχειρήσουμε τον αυτοκαθορισμό του χώρου, του χρόνου, των σωμάτων μας, της ζωής μας ολόκληρης.
Συνέλευση ενάντια στην κρατική καταστολή και για την αλληλεγγύη στις καταλήψεις