Ανακοινώσεις

«Έχοντας την άποψη και την θέση πως ο δρόμος για την ατομική – συλλογική ελευθερία είναι γεμάτος από αγώνα και αντίσταση, αποφάσισα από την Τρίτη 4/6, να προχωρήσω σε απεργία πείνας• ημερομηνία που με το ισχύον νομικό καθεστώς, λήγει το μέγιστο όριο προφυλάκισης μου. Διευκρινίζω πως για μένα η επιλογή του να προχωρήσω σε απεργία πείνας, δεν αποτελεί κίνηση απελπισίας, αλλά επιλογή συνέχισης του αγώνα. Ενός αγώνα που δίνουμε από την πρώτη στιγμή της αιχμαλωσίας μας εγώ και οι σύντροφοί μου, αντιστεκόμενοι σε μία δίχως προηγούμενο εκδικητική αντιμετώπιση από τους δικαστικούς μηχανισμούς, οι οποίοι αποφάσισαν για την περίπτωση μας να κάνουν ένα διάλειμμα από τα εισπρακτικά τους καθήκοντα, προκειμένου να υπερασπιστούν την κοινωνία από τους υποτιθέμενους εχθρούς της και τους νόμους από τους παραβάτες τους. Είναι οι ίδιοι μηχανισμοί και οι ίδιοι άνθρωποι πίσω απ’ αυτούς, που αποτελούν τους φυσικούς αυτουργούς της νομιμότητας των επιστρατεύσεων των απεργών, των χιλιάδων πλειστηριασμών και αστέγων, της κατάργησης των εργασιακών διεκδικήσεων, των απολυμένων, της κατάργησης των κοινωνικών παροχών, των χιλιάδων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, των εκατοντάδων αυτόχειρων κάθε χρόνο που βάζουν τέλος στη ζωή τους επειδή αδυνατούν να ανταπεξέλθουν αξιοπρεπώς, της νομιμότητας των στοιβαγμένων ανθρώπων σε στρατόπεδα χαρακτηρίζοντας τους ως λαθραίους. Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της νομιμότητας των βασανιστηρίων και των ξυλοδαρμών στα αστυνομικά τμήματα, των τυχαίων εκπυρσοκροτήσεων, της φίμωσης των αντικαθεστωτικών μέσων πληροφόρησης…
    Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της δημιουργίας μίας κοινωνίας νεκροταφείο στο όνομα του νόμου.
    Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της δημιουργίας μίας κοινωνίας νεκροταφείο αν χρειαστεί ακόμα και εκτός νόμου…
   Βουτηγμένοι στην υποκρισία και την αθλιότητα, κατάπτυστοι τόσο για τους θιασώτες της αστικής δικαιοσύνης, όσο και για τους επικριτές και τους ιδεολογικούς εχθρούς της.»

Κ. Σακκάς 29/5/13
Α’ πτέρυγα φυλακών Κορυδαλλού

Στις 4/12/2010 ο Κώστας Σακκάς συλλαμβάνεται μαζί με τον Αλέξανδρο Μητρούσια στη Νέα Σμύρνη έξω από αποθήκη εντός της οποίας βρέθηκε οπλισμός. Δηλώνει αναρχικός και παραδέχεται ότι η παρουσία του στον συγκεκριμένο χώρο σχετίζεται με την πολιτική του ταυτότητα και τις επιλογές που αυτή συνεπάγεται. Στην διάρκεια της ίδιας μέρας συλλαμβάνονται σε ξεχωριστές επιχειρήσεις οι Γιώργος Καραγιαννίδης, Χρήστος Πολίτης, Δημήτρης Μιχαήλ και Στέλλα Αντωνίου. Όλοι οι συλληφθέντες προφυλακίζονται για συμμετοχή σε άγνωστη «τρομοκρατική» οργάνωση με άγνωστες ενέργειες.

Τρείς μήνες αργότερα η κατηγορία αναβαθμίζεται σε συμμετοχή στην οργάνωση Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς, χωρίς να υπάρξει  κάποιο νέο στοιχείο. Οι Κώστας Σακκά, Αλέξανδρος Μητρούσιας, Γιώργος Καραγιαννίδης και Στέλλα Αντωνίου αρνούνται – όπως και η ίδια η Σ.Π.Φ. από τη μεριά της – ότι είναι μέλη της εν λόγω οργάνωσης.

Λίγο πριν τη λήξη της πρώτης προφυλάκισης, ο Κ. Σακκάς μαζί με τους Γ. Καραγιαννίδη και Α. Μητρούσια προφυλακίζονται εκ νέου, κατηγορούμενοι για συμμετοχή στη Σ.Π.Φ. Τον Απρίλιο του 2012 λίγο πριν τελειώσει και η δεύτερη προφυλάκιση του Κ. Σακκά αποφασίζεται η παράτασή της. Όντας υπόδικος 2,5 χρόνια, ουσιαστικά για απλή οπλοκατοχή, ο σύντροφος προχωρεί από τις 4/6/2013 (ημέρα συμπλήρωσης του ανώτατου ορίου της προφυλάκισής του) σε απεργία πείνας. Στις 25/6/2013, διανύοντας ήδη την 22η ημέρα απεργία πείνας, το Συμβούλιο Εφετών αποφασίζει την απόρριψη του αιτήματος αποφυλάκισης του Κ. Σακκά, παρατείνοντας έτσι την προφυλάκισή του για ακόμη έξι μήνες επιδιώκοντας την πολιτική και φυσική του εξόντωση.

Η επιχειρούμενη καπιταλιστική και κρατική αναδιάρθρωση συνεπάγεται την ολομέτωπη επίθεση στα καταπιεσμένα και εκμεταλλευόμενα τμήματα της κοινωνίας. Κατάργηση θεμελιωδών εργασιακών «κεκτημένων», περικοπές μισθών και συντάξεων, ανεργία σε πρωτόγνωρα επίπεδα, επιπλέον φόροι και χαράτσια, συρρίκνωση του συστήματος υγείας, ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, καθημερινές αυτοκτονίες, συνθέτουν το σκηνικό της εποχής. Η εξόντωση του πλεονάζοντα πληθυσμού (όσων δεν εργάζονται, δεν καταναλώνουν και συνεπώς «περισσεύουν» για τη σύγχρονη οικονομία της αγοράς) συντελείται μέσα από τον αποκλεισμό από τα στοιχειώδη μέσα επιβίωσης (στέγη, τροφή, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη) και αποτελεί ήδη πραγματικότητα για την πλειοψηφία των μεταναστών κι ένα μεγάλο κομμάτι των κατώτερων τάξεων των ντόπιων. Ταυτόχρονα λειτουργεί ως απειλή για όσους συνεχίζουν να δουλεύουν στα σύγχρονα κάτεργα, προσπαθώντας να τους αποτρέψει από κάθε σκέψη αντίστασης ενάντια στη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση της ζωής τους.

Η βίαιη επιβολή αυτής της συνθήκης γίνεται στο όνομα του νόμου, της οικονομικής ανάπτυξης, της εθνικής σωτηρίας. Αυτό που επιδιώκουν οι κυρίαρχοι δεν είναι η συναίνεση, αλλά η βίαιη καταστολή των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων (Σκουριές, επιστρατεύσεις απεργών), η τρομοκράτηση και η πειθάρχηση. Επινοώντας διαρκώς νέους εσωτερικούς εχθρούς και κινδύνους (μετανάστες, οροθετικές, τοξικομανείς, τεμπέληδες υπάλληλους) στοχεύουν στον  περαιτέρω διχασμό της τάξης των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων, στην ενδοταξική διοχέτευση της οργής τους, στον κοινωνικό κανιβαλισμό.

Το κράτος έχει κάθε λόγο να φοβάται μια κοινωνική έκρηξη. Προσπαθεί να την προλάβει και οργανώνεται για να την αντιμετωπίσει. Η πρόθεσή του να διατηρήσει το μονοπώλιο άσκησης βίας εκφράζεται με διώξεις, φυλακίσεις, βασανισμούς κρατουμένων, επιστρατεύσεις απεργών.  Οποιοσδήποτε διανοείται να αντισταθεί, εντάσσεται αυτόματα στην κατηγορία των προς καταστολή «άνομων». Η μηδενική ανοχή που εξαγγέλλεται από τον πρωθυπουργό, τον υπουργό ΠΡΟστασίας του ΠΟλίτη και τα τσιράκια τους, συνοδευόμενη από τη συνεχή λασπολογία των ΜΜΕ, εφαρμόζεται με κάθε ευκαιρία από στρατιές μπάτσων όλων των ειδών και αποτυπώνεται στις δικαστικές αποφάσεις. Η παραδειγματική τιμωρία και οι προφυλακίσεις αορίστου χρόνου κοινωνικών αγωνιστών, οι φρονηματικές διώξεις («για Αναρχία και τρομοκρατία»), στοχεύουν στην τρομοκράτηση των αγωνιζόμενων και προειδοποιούν όσους θελήσουν να αντισταθούν στην καθημερινή βία του κράτους.

Απαιτώντας την άμεση αποφυλάκιση του Κ. Σακκά δεν επιζητούμε την εφαρμογή της αστικής νομιμότητας. Γνωρίζουμε ότι αυτή υπερασπίζονταν πάντα και θα συνεχίσει να υπερασπίζεται τα ταξικά συμφέροντα των κυρίαρχων. Υποθέσεις όπως αυτή του Κ. Σακκά, μεταξύ άλλων, σηματοδοτούν τη συνολικότερη στροφή του καθεστώτος προς τον ολοκληρωτισμό. Η επιχειρούμενη κρατική αναδιάρθρωση περνά και μέσα από τη μετάλλαξη και της αστικής δικαιοσύνης.

Απέναντι στην βαρβαρότητα του κράτους και του κεφαλαίου συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για την κοινωνική επανάσταση και την κοινωνική απελευθέρωση. Ως μέρος αυτού του αγώνα αντιλαμβανόμαστε την αλληλεγγύη μας στους διωκόμενους και φυλακισμένους συντρόφους/ισσες. Ως μέρος αυτού του αγώνα αντιλαμβανόμαστε την απεργία πείνας του συντρόφου Κ. Σακκά. Είναι μια πράξη αντίστασης ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό, μια πράξη που αφορά κάθε αντιστεκόμενο και κάθε αγωνιζόμενο.

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΑΚΚΑ

Αλληλεγγύη στους εξεγερμένους της Τουρκίας που αγωνίζονται ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό κράτους και κεφαλαίου και αντιμετωπίζουν τις δολοφονικές δυνάμεις του τουρκικού κράτους και παρακράτους.

Αντίσταση και αγώνας σε όλο τον κόσμο για την ελευθερία, την ισότητα και την αξιοπρέπεια.

Για την παγκόσμια Κοινωνική Επανάσταση.

Για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ την Πέμπτη 13/6, στις 18.00, στα Προπύλαια.

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική Αυτοδιεύθυνση

Η φλόγα της εξέγερσης που διασχίζει τα τελευταία χρόνια τη Μεσόγειο, από την Ελλάδα και την Ισπανία, ως τη Λιβύη, την Αίγυπτο και τη Συρία, φούντωσε πριν μερικές μέρες και στη γειτονική μας Τουρκία. Η σπίθα που πυροδότησε την έκρηξη ήταν η έναρξη των εργασιών για την μετατροπή της πλατείας Ταξίμ σε εμπορικό κέντρο. Η συγκεκριμένη πλατεία είναι μία απ’ τις κεντρικότερες της Κωνσταντινούπολης κι αποτελεί έναν από τους τελευταίους πνεύμονες οξυγόνου της. Παράλληλα αποτελεί και ιστορικό σημείο συγκέντρωσης πάσης φύσεως διαδηλώσεων. Έτσι, η υπεράσπιση της συγκεκριμένης πλατείας από την αυθαιρεσία του Τουρκικού καθεστώτος είχε διπλή σημασία για τον κόσμο του αγώνα.

Η άγρια επίθεση της αστυνομίας στην πλατεία Ταξίμ την Παρασκευή 31/5, οδήγησε σε κινητοποιήσεις σε όλη την Κωνσταντινούπολη και σε δεκάδες άλλες πόλεις, με χιλιάδες κόσμου να ενισχύουν τα οδοφράγματα και να συγκρούονται ακατάπαυστα με τις δυνάμεις καταστολής. Ήδη απ’τις πρώτες μέρες έχουν καταγραφεί περίπου χίλιες συλλήψεις, οι ταυματίες είναι χιλιάδες με πολλούς από αυτούς σε κρίσιμη κατάσταση, ενώ τα μέσα αντιπληροφόρησης μιλάνε για 2 τουλάχιστον νεκρούς.

Όμως η καταστολή της πλατείας Ταξίμ ήταν μόνο η αφορμή για την έκρηξη της οργής που από καιρό συσσωρεύεται στην Τουρκική κοινωνία. Τα αίτια εντοπίζονται κατά κύριο λόγο στην προσπάθεια συντηρητικοποίησης και ολοκληρωτικού ελέγχου της κοινωνίας, την όξυνση της κρατικής καταστολής, τις κινήσεις περιορισμού της χρήσης αλκοόλ αλλά και την περιστολή των ελευθεριών των γυναικών (πρόσφατα ο Ερντογάν μίλησε για “αλκοολικό λαό”, και χαρακτήρισε απαράδεκτο το να δέχεται “βρισιές από γυναίκες”).

Την ώρα που το τουρκικό καθεστώς εξαπολύει μια τεράστια εκστρατεία συκοφάντησης και προπαγάνδας ενάντια στην εξέγερση που απειλεί την κυριαρχία του, η αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων κι εκμεταλλευόμενων σε όλον τον κόσμο και η αντιπληροφόρηση έχουν ζωτική σημασία. Σήμερα, 3 Ιουνίου 2013, καλείται συγκέντρωση αλληλεγγύης στους εξεγερμένους της Τουρκίας στα Προπύλαια, με πορεία προς την τουρκική πρεσβεία.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΤΑΞΙΚΑ ΜΑΣ ΑΔΕΛΦΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑ ΚΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

“Με το να αντιμετωπίζετε τις κοινωνικές αντιδράσεις με εφαρμογή χουντικών μεθόδων, πυροδοτείτε την κοινωνική έκρηξη.”  Αντώνης Σαμαράς, 11/2/2011

Η χρονική συγκυρία δεν είναι τυχαία. Το κράτος ήξερε πολύ καλά τι έκανε επιλέγοντας να προχωρήσει τώρα στην κατάθεση του νομοσχεδίου για τους εργαζόμενους στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση: είτε θα έπαιρνε μια «εύκολη νίκη», καθώς θα απέφευγε να αντιμετωπίσει τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών, ελέω πανελλαδικών εξετάσεων, είτε θα χρησιμοποιούσε το ίδιο πρόσχημα προκειμένου να καταστείλει τις αντιδράσεις, ερεθίζοντας ταυτόχρονα τον κοινωνικό αυτοματισμό.

Η απόφαση της ΟΛΜΕ ήταν να εισηγηθεί 24ωρη απεργία στις 17 Μαΐου και πενθήμερη απεργία την πρώτη εβδομάδα των πανελλαδικών εξετάσεων, από τις 20 Μαΐου, ενάντια στην αύξηση των ωρών εργασίας και την καρατόμηση χιλιάδων καθηγητών. Πριν ακόμα η απόφαση για απεργία εγκριθεί από τις τοπικές ΕΛΜΕ, η κυβέρνηση αποφάσισε την επιστράτευση των 88.000 (από 102.000 προ μνημονίων) καθηγητών στα Γυμνάσια και τα Λύκεια. 

Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός των Μ.Μ.Ε. συντάχθηκε σύσσωμος με τις κυβερνητικές αποφάσεις, κάνοντας λόγο για «τεμπέληδες», που «με την απεργία τους καταστρέφουν τα όνειρα των παιδιών», και οι οποίοι «θέτουν υπό ομηρία χιλιάδες μαθητές και τις οικογένειές τους που περιμένουν να δώσουν εξετάσεις» (το τελευταίο αναπαράχθηκε και από τους εργατοπατέρες του Κ.Κ.Ε. και του Π.Α.ΜΕ.), προσπαθώντας γι’ ακόμη μια φορά να στρέψει το ένα κομμάτι της εργατικής τάξης απέναντι στο άλλο. Οι μαθητές και οι νέοι ξέρουν πολύ καλά πως ομηρία είναι το 64% ανεργίας στις νέες ηλικίες και πως τα όνειρα τους δεν είναι η ανασφάλιστη και χωρίς ωράρια εργασία με 350 ευρώ μισθό, όπως ψηφίστηκε στα τελευταία μέτρα. Ομηρία είναι η καταδίκη του μέλλοντός τους απ’ τον καπιταλισμό. Ομηρία, που τη βιώνουν από την αρχή σχεδόν της ζωής τους, είναι το εκπαιδευτικό σύστημα του κεφαλαίου και του κράτους.

Δεν είναι η πρώτη φορά που εφαρμόζεται η πολιτική των επιστρατεύσεων. Τη ζήσαμε και στις πρόσφατες απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στο ΜΕΤΡΟ και των ναυτεργατών, λίγο παλιότερα των υπαλλήλων καθαριότητας αλλά και σε άλλες περιπτώσεις.  Είναι χαρακτηριστική η δήλωση ανώνυμου κυβερνητικού εκπροσώπου στους New York Times, λίγο μετά τις εκκενώσεις των καταλήψεων Villa Amalias και Σκαραμαγκά: «Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να συγκρουστεί και με άλλες ομάδες, μεταξύ των οποίων μαχητικά συνδικάτα που μπορούν να εμποδίσουν τα σχέδια της κυβέρνησης Σαμαρά για αντιδημοφιλείς οικονομικές μεταρρυθμίσεις και ιδιωτικοποιήσεις που ζητούν οι δανειστές της Ελλάδας». Οι επιστρατεύσεις θα γίνουν πλέον κανόνας αν οι αγώνες της τάξης των καταπιεσμένων κι εκμεταλλευόμενων δεν συνδεθούν μεταξύ τους και δεν ριζοσπαστικοποιηθούν. Η ισοπέδωση οποιασδήποτε μορφής αντίστασης αποτελεί προϋπόθεση για την επιχειρούμενη αναδιάρθρωση του κεφαλαίου. Εκφράζει τη διάθεση της κυριαρχίας να προχωρήσει στην καθυπόταξη του συνόλου της κοινωνίας και να καθιερώσει ένα νέο μοντέλο καπιταλιστικής ανάπτυξης. Στο μοντέλο αυτού του σύγχρονου ολοκληρωτισμού δεν χωρούν αστικοδημοκρατικά προσχήματα ούτε «συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα». Το μόνο πράγμα που μπορεί να αποκρούσει τους σχεδιασμούς κράτους και κεφαλαίου είναι οι αδιαμεσολάβητοι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες. Ενάντια στον κοινωνικό αυτοματισμό, τον πόλεμο όλων εναντίον όλων και τον κοινωνικό  εκφασισμό, να αντιτάξουμε την αλληλεγγύη των από τα κάτω και την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση. Να γίνει ο αγώνας τον εκπαιδευτικών η αρχή αυτής της αντεπίθεσης.

Οι καθηγητές καλούν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στην επιστράτευση τη Δευτέρα 13/5 στις 19:00, έξω από τα γραφεία τις ΟΛΜΕ κι ασκούν πιέσεις για την κήρυξη γενικής απεργίας την Παρασκευή 17/5. 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ 

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ