To “πετρίδι” δημιουργείται και μοιράζεται ελεύθερα, από συντρόφισσες και συντρόφους της συλλογικότητας προσπαθώντας να επικοινωνήσει με μαθητές και μαθήτριες.
Πέφτει για να σπάσει τις βιτρίνες της ιεραρχίας, της πειθαρχίας, της αυθεντίας, της υπακοής, της κανονικότητας, της ομοιομορφίας, της διάκρισης και του διαχωρισμού, όχι μόνο στην σχολική ζωή αλλά σε κάθε κοινωνική σχέση.
Κι επειδή όσο πιο πολύ πετρίδι πέφτει τόσο πιο πιθανό είναι να βρει στόχο, η ανατύπωση και η ελεύθερη αναδιανομή είναι επιθυμητή.
Αυτή είναι η πρώτη του τροχία, και ελπίζει να βρει στόχο.
———————————————————————————————————-
Το δεύτερο “πετρίδι”, δεκεμβριανό, έχει αδυναμία στην ΕΛ.ΑΣ. (Ελλάς-Ελλήνων-Αστυνομικών)
———————————————————————————————————
Το τρίτο κατά σειρά “πετρίδι” στέκεται αλληλέγγυο στον αγώνα των κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού
———————————————————————————————————
Το τέταρτο “πετρίδι” διαγράφει την τροχιά του για να πει αντίο στον Παύλο Φύσσα, που δολοφονήθηκε από μαχαίρι χρυσαυγίτη στο Κερατσίνι, στις 18/09, αλλά και στον Θανάση Αρναούτη που δολοφονήθηκε στις 14/08 στο Περιστέρι, επειδή δεν είχε να πληρώσει ένα εισιτήριο. Συνεχίζει την πορεία του για να βρεθεί στις σχολικές καταλήψεις, στις απεργίες των καθηγητών, στις μαθητικές πρωτοβουλίες, στις διαδηλώσεις.
———————————————————————————————————
Το “πετρίδι” αυτό διαγράφει τροχιά μέσα από την φυλακή για να μεταφέρει την ιστορία της Φένιας, τα όνειρα της και τους εφιάλτες της έξω από τους φράχτες της φυλακής. Κι έπειτα να σκάσει με τις χειρότερες διαθέσεις σε όλα αυτά που χτίζουν φυλακές γύρω μας και μέσα μας: στη μονότονη καθημερινότητα, στον αποκλεισμό του διαφορετικού, στον εγωιστικό ατομικισμό, στον πανικό της επιβίωσης, στο φόβο της τιμωρίας.