Αν το 2010, έτος υπογραφής του 1ου μνημονίου, ορισμένοι έτρεφαν ακόμη αμφιβολίες για το μέγεθος της επίθεσης των κυρίαρχων και ελπίδες για μια σύντομη επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση, σήμερα κάθε τέτοια σκέψη είναι ανεδαφική. Η κρίση βαθαίνει διαρκώς και οι αυταπάτες περί ανάκαμψης στερεύουν. Ο καπιταλισμός αναδιαρθρώνεται και αυτό για τους καταπιεσμένους σημαίνει: μισθοί ανέχειας, μαζικές απολύσεις, πολυετής ανεργία, αποκλεισμός από τα συστήματα υγείας, κοινωνικής ασφάλισης και εκπαίδευσης. Τον Ιούνιο, 2000 εργαζόμενοι απολύθηκαν εν μία νυκτί από την ΕΡΤ, στη συνέχεια ήρθε η σειρά των σχολικών φυλάκων και των εκπαιδευτικών και τώρα 1500 διοικητικών υπάλληλων από τα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Είναι φανερό λοιπόν ότι έχουμε να κάνουμε με ένα βίαιο και διαρκές σάρωμα του κόσμου της εργασίας με τα προσχήματα της «εξόδου από την κρίση», της «ανάπτυξης», της «σωτηρίας του έθνους». Οι προληπτικές επιστρατεύσεις, οι συλλήψεις καταληψιών μαθητών, η προσπάθεια βίαιης καταστολής κάθε αντίστασης αποτελούν μέσα για την προχώρημα της επιχειρούμενης αναδιάρθωσης.
Ημερήσια αρχεία: 8 Νοεμβρίου 2013
1 άρθρο