Κλείνοντας το 3ο μήνα του 2ου lockdown, η εγγενής αδυναμία των κρατών να διαχειριστούν τη συνθήκη και τις επιπτώσεις της πανδημίας COVID-19, γίνεται ολοένα και πιο φανερή. Η διαχείριση τους επικεντρώνεται αποκλειστικά γύρω από την ελαχιστοποίηση του οικονομικού κόστους, δηλαδή την κατά το δυνατόν μικρότερη συρρίκνωση της καπιταλιστικής αγοράς και παραγωγικότητας, και του πολιτικού κόστους, δηλαδή τη διατήρηση της κοινωνικής συναίνεσης μέσα από την εξασφάλιση της λειτουργίας των κρατικών συστημάτων υγείας. Αυτός ο στόχος επιχειρείται να επιτευχθεί μέσα από την καταστολή και τη φίμωση όσων τμημάτων της κοινωνίας διανοηθούν να αμφισβητήσουν ή/και να αντισταθούν στις κρατικές επιταγές. Όλα τα ζητήματα που έχουν προκύψει για το ελληνικό κράτος τους τελευταίους μήνες (μεταναστευτικό, ελληνοτουρκικά, COVID-19) παρουσιάζονται από την κρατική προπαγάνδα ως πολεμικά συμβάντα, ως εξωτερικές εισβολές, οπότε οι απαντήσεις έρχονται μέσω του στρατού και της στρατιωτικοποίησης της αστυνομίας. Αποκαλύπτεται πιο καθαρά από ποτέ ο πυρήνας του κράτους και η μιλιταριστική του δομή, η οποία, ως απάντηση για κάθε ζήτημα που προκύπτει, έχει να παράσχει στους υπηκόους του μόνο τρόμο, προπαγάνδα, καταπίεση και στρατιωτικοποιημένη καταστολή. Η αστική δημοκρατία αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι μπορεί να επανεφευρίσκει διαρκώς τον εαυτό της, ερμηνεύοντας και μεταβάλλοντας κατά το δοκούν τα όρια του νομικού της πλαισίου και της εφαρμογής τους. Προσπαθεί να περιχαρακώσει την έννοια της ελευθερίας μέσα στην κρατικά ορισμένη κανονικότητα. Δεν χρειάζεται να εξελιχθεί σε φασισμό ή μια χούντα για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του κράτους και του κεφαλαίου, τα καταφέρνει πολύ καλά και μόνη της.
Ημερήσια αρχεία: 3 Φεβρουαρίου 2021
1 άρθρο