Κάτι παραπάνω από έναν χρόνο μετά την εφαρμογή των πρώτων «υγειονομικών» μέτρων για την διαχείριση της του νέου επεισοδίου της κρίσης που ξέσπασε μαζί με την πανδημία COVID-19, το υπουργείο παιδείας (και θρησκευμάτων, βεβαίως…) δεν άφησε την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη και κατάφερε να αναδειχθεί σε υπόδειγμα αντικοινωνικής πολιτικής. Η συνολική υποβάθμιση της παρεχόμενης κρατικής εκπαίδευσης μέσω της τηλεκπαίδευσης και η οικονομική αφαίμαξη που έχουν υποστεί οι οικογένειες φοιτη(τρ)ιών που σπουδάζουν σε άλλες πόλεις σκιαγραφούν τη δυσμενή συνθήκη στην οποία καλούνται να ανταπεξέλθουν. Η εξασφάλιση μέσων και προϋποθέσεων για τη διεξαγωγή της τηλεκπαίδευσης/τηλεεργασίας βαραίνει αποκλειστικά τους/τις εμπλεκόμενους/ες χωρίς καμία οικονομική ή τεχνική υποστήριξη από το κράτος που την επιβάλλει. Αυτές οι συνθήκες, τις οποίες καλούνται να αντιμετωπίσουν για δεύτερη συνεχή χρονιά φοιτητές και εργαζόμενες στα πανεπιστήμια, προστίθενται στις προϋπάρχουσες ελλείψεις σε υποδομές και προσωπικό.
Ημερήσια αρχεία: 25 Απριλίου 2021
1 άρθρο