«Σήμερα εμφύλιος πόλεμος κηρύχθηκε από το κράτος. Όσους δεν σκοτώνουν τα μαχαίρια των φασιστών, τους στέλνουν στη φυλακή χουντικές δικαστικές αποφάσεις.
Καλούμε τους αγωνιστές και όσους νιώθουν πώς ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΙΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ δεν είναι κενές λέξεις, αλλά στάση ζωής, να συνειδητοποιήσουν την ιστορική στιγμή που ζούμε και να πράξουν ανάλογα.
ΟΙ ΙΔΕΕΣ δεν καταστέλλονται και δεν φυλακίζονται.
Οι 15 συλληφθέντες, αντιφασίστες – αντιφασίστριες.»
Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών δείχνουν ξεκάθαρα τη διάθεση της εξουσίας να αντιμετωπίσει κατασταλτικά κάθε μορφή κοινωνικής και ταξικής αντίστασης. Εν αναμονή των νέων μέτρων που θα εντείνουν την οικονομική αφαίμαξη και την εξαθλίωση των καταπιεσμένων κι εκμεταλλευόμενων, ο καπιταλισμός εγκαταλείπει και τα τελευταία αστικοδημοκρατικά του προσχήματα. Η ολομέτωπη επίθεση που εξαπολύει είναι ξεκάθαρο πως πλήττει το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας. Αυτό που πρέπει να γίνει επίσης ξεκάθαρο, είναι πως όσο πιο δυναμικά χαρακτηριστικά παίρνει ο κοινωνικός και ταξικός αγώνας, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να αντιμετωπιστεί από την εξουσία και τα τσιράκια της.
Μετά το διπλό εκλογικό πανηγύρι, η αλλαγή στη διαχείριση του Κράτους, του έδωσε την απαραίτητη ώθηση ώστε να συνεχίσει να προστατεύει τις επιλογές του μέσω του βίαιου σταματήματος οποιασδήποτε κοινωνικής αντίστασης. Σειρά κρατικών (εκκένωση της κατειλημμένης Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης, κινηματογραφική επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης Δέλτα, απειλή εκκένωσης της κατάληψης Φάμπρικα Υφανέτ, εκκένωση κατάληψης στην Βέροια ύστερα από απαίτηση της Χρυσής Αυγής, εισβολή μπάτσων και ασφαλιτών σε κατειλημμένα σχολεία με τραμπουκισμούς μαθητών) και παρακρατικών (επίθεση με αυτοσχέδιο εκρηκτικό-εμπρηστικό μηχανισμό στην κατάληψη Apertus στο Αγρίνιο, εμπρησμός της κατάληψης Δράκα στην Κέρκυρα, διπλή εμπρηστική επίθεση στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στο Ρέθυμνο) επιθέσεων, συνθέτουν το σκηνικό των τελευταίων μηνών. Ο στόχος είναι προφανής. Το Κράτος επιδιώκει την τρομοκράτηση των αγωνιζόμενων, το ξερίζωμα των ριζοσπαστικών αντιστάσεων. Προσπαθεί να αποφύγει με κάθε τρόπο τη σύνδεση της διαρκώς διογκούμενης κοινωνικής οργής με τις ιδέες της αυτοοργάνωσης, της αντιιεραρχίας, της άμεσης δράσης και της αλληλεγγύης.
Μετά την πολύμηνη περίοδο επικράτησης κοινοβουλευτικών και θεσμικών αυταπατών, μετά από την γιγάντωση ιστοριών επιστημονικής φαντασίας περί φασιστικής ηγεμονίας στον δρόμο και την καλλιέργεια μιας λογικής ήττας στο εσωτερικό του κινήματος, έφτανε απλά μια πρώτη υποψία κινηματικής ανασυγκρότησης για να φτάσει η κρατική καταστολή σε πολύ υψηλότερα επίπεδα. Το πρώτο δείγμα της εμφανίστηκε στην απεργιακή συγκέντρωση της 26ης Σεπτεμβρίου. Μια απεργία που έγινε η αφορμή για την καταστολή των ανοιχτών συνελεύσεων γειτονιών Μπραχαμίου, Ζωγράφου, Βύρωνα-Παγκρατίου-Καισαριανής, τις μαζικές προσαγωγές και συλλήψεις συμμετεχόντων σε αυτές, πριν καν φτάσουν στο κέντρο της Αθήνας. Μάλιστα, η δημοσιοποίηση των στοιχείων των συλληφθέντων από τα ΜΜΕ επιβεβαίωσε με τον πιο χυδαίο τρόπο για μια ακόμα φορά τα στοιχεία ολοκληρωτικού χαρακτήρα που αρχίζει να παίρνει το Κράτος. Αυτό, ωστόσο, ήταν μόνο η αρχή σε σχέση με τα γεγονότα που ακολούθησαν τις επόμενες μέρες.
Την Κυριακή 30/9 λίγο μετά τις 20:00, 150 περίπου αντιφασίστες και αντιφασίστριες ξεκίνησαν από τα Εξάρχεια την τρίτη κατά σειρά μηχανοκίνητη αντιφασιστική πορεία-αφισοκόλληση προς γειτονιές της Αθήνας με συχνή παρουσία των ταγμάτων «κατοίκων» της Χρυσής Αυγής. Το εγχείρημα αυτό αποτελεί μία ανοιχτή και συλλογικά οργανωμένη δράση στο δρόμο, ενάντια στον φασισμό. Κατά την διέλευση της μοτοπορείας από τα στενά της πλατείας Αμερικής, τους αντιφασίστες υποδέχτηκαν, με χειροκροτήματα και υψωμένες τις γροθιές, δεκάδες μετανάστες και ντόπιοι σε κάθε στενό, κάτω απ’ τα σπίτια τους και έξω απ’ τα γραφεία των κοινοτήτων τους. Στα σημεία δηλαδή που τις προηγούμενες μέρες δέχτηκαν τις επιθέσεις των χρυσαυγιτών «κατοίκων». Λίγο πιο κάτω οι σύντροφοι/σσες δέχτηκαν και τις πρώτες προκλήσεις. Οι πρωταγωνιστές των πρόσφατων πογκρόμ στην περιοχή ενάντια στους μετανάστες πέταξαν τασάκια προς την μηχανοκίνητη, ενώ άλλοι χαιρετούσαν ναζιστικά από τα σημαιοστόλιστα μπαλκόνια τους, βγάζοντας άναρθρες κραυγές. Παρόλα αυτά η πορεία αρκέστηκε στα εκκωφαντικά αντιφασιστικά συνθήματα, σαν απάντηση στις προκλήσεις και συνέχισε προς την πλατεία Αμερικής, όπου θα γινόταν η πρώτη αφισοκόλληση. Μετά την ολιγόλεπτη στάση, η πορεία πέρασε για δεύτερη φορά από το στενό της Φυλής όπου πέτυχε τους εν λόγω φασίστες, αυτή την φορά στο δρόμο. Ομάδα χρυσαυγιτών επιτέθηκε στο πίσω μέρος της πορείας κι αντιμετωπίστηκε ανάλογα.
Την άμεση απάντηση στους φασίστες όμως, ακολούθησε η επίθεση της δίκυκλης συμμορίας Δέλτα, που παρακολουθούσε από απόσταση. Οι μπάτσοι, στην θέα της αποτυχημένης επίθεσης των προστατευόμενών τους, εμβόλισαν την ουρά της πορείας και γρήγορα το σημείο μετατράπηκε σε εμπόλεμη ζώνη, με κομμάτι της να δίνει μάχη σώμα με σώμα με τους ένστολους νεοναζί ενώ αμέτρητες χειροβομβίδες κρότου-λάμψης δεν σταμάτησαν να πέφτουν πάνω στους συντρόφους/ισσες σε όλη την διάρκεια της επίθεσης. Σύντροφοι υπέστησαν ηλεκτροσόκ από όπλα taser που δε δίστασαν να χρησιμοποιήσουν οι μπάτσοι. Η μοτοπορεία επέστρεψε στα Εξάρχεια, με τους δελτάδες να συνεχίζουν να εφορμούν στο σώμα της κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Ο τελικός απολογισμός ήταν 15 αντιφασίστες /τριες σύντροφοι/ισσες συλληφθέντες, με αρκετούς τραυματισμένους.
Το όργιο καταστολής όμως δεν σταμάτησε εκεί. Συνεχίστηκε και την επόμενη μέρα στα δικαστήρια. Κατά την έξοδο των συντρόφων απ’ τη δικαστική αίθουσα και ενώ η Ευελπίδων σειόταν απ’ τα συνθήματα των εκατοντάδων αλληλέγγυων, τα ΜΑΤ επιτέθηκαν στους συγκεντρωμένους, με αποτέλεσμα την εκδίωξη των περισσοτέρων απ’ το χώρο των δικαστηρίων. Ακολούθησε ανθρωποκυνηγητό, στα στενά γύρω απ’ τα δικαστήρια, από τις κρατικές συμμορίες με τα μηχανάκια, με αποτέλεσμα περισσότερες από 25 προσαγωγές (εντός και εκτός των δικαστηρίων), τέσσερις εκ των οποίων μετατράπηκαν σε συλλήψεις.
Οι 15 αντιφασίστες/τριες που συνελήφθησαν στην αντιφασιστική μοτοπορεία, μαζί με τους τέσσερις συλληφθέντες αλληλέγγυους της επόμενης μέρας, βασανίστηκαν και απειλήθηκαν από τους ιδεολογικούς απόγονους των ταγματασφαλιτών. Οι συλληφθέντες χτυπήθηκαν σε διάφορα μέρη του σώματος και φωτογραφήθηκαν από τους βασανιστές των σύγχρονων ΕΑΤ-ΕΣΑ (για τα «προσωπικά άλμπουμ τους», με ταυτόχρονες απειλές ότι η φωτογραφίες θα δοθούν στη Χρυσή Αυγή). Οι νύχτες στον 6ο όροφο της ΓΑΔΑ συνεχίζονται με χτυπήματα, τραβήγματα μαλλιών, καψίματα και απειλές όπως «τώρα που μάθαμε ποιοί είστε θα σας θάψουμε όπως τους παππούδες σας στον εμφύλιο». Οι μπάτσοι αρνήθηκαν για πολλές ώρες τη μεταφορά των συντρόφων/ισσών στο νοσοκομείο, ώστε να μην καταγραφούν ιατροδικαστικά οι βασανισμοί που υπέστησαν.
Τις επόμενες μέρες τα δικαστήρια της σχολής Ευελπίδων ήταν γεμάτα, τόσο από αλληλέγγυους και συγγενείς των κρατουμένων, όσο και από μπάτσους όλων των ειδών και χρωμάτων, οι οποίοι προκαλούσαν και εν τέλει επιτέθηκαν για μια ακόμη φορά στους συγκεντρωμένους, τραυματίζοντας κάποιους. Τα όσα εκτυλίχθηκαν εντός των δικαστικών αιθουσών θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως κωμωδία, αν δεν αποτελούσαν μία συνάντηση της δικαστικής εξουσίας με την ατζέντα της Χρυσής Αυγής. Η διαδικασία παρακωλύθηκε συστηματικά από τους δύο εισαγγελείς, οι οποίοι (προφανώς μετά από άνωθεν εντολές) ζητούσαν εμμονικά την προφυλάκιση και των 15 συλληφθέντων χωρίς κανένα νομικό πρόσχημα. Οι φασίστες ψευδομάρτυρες, παριστάνοντας και πάλι τους «κατοίκους», έπεφταν απ’ τη μία αντίφαση στην άλλη, με χαρακτηριστικότερο τον ισχυρισμό πως κατάφεραν να αναγνωρίσουν, παρότι νύχτα και από τα μπαλκόνια τους, τέσσερις συλληφθέντες ενώ αυτοί φορούσαν κράνη. Δεν χρειάζεται καν να σχολιαστεί το γεγονός ότι διώκονται άνθρωποι βάσει κουκουλονόμου, επειδή φορούσαν κράνη ενώ επέβαιναν σε μηχανές.
Κι ενώ όλα αυτά βρίσκονται σε εξέλιξη, το Κράτος δείχνει τα δόντια του και στους εκατοντάδες απλήρωτους εργάτες στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, που επιχειρούν κατάληψη στο Πεντάγωνο, προχωρώντας σε 110 προσαγωγές, 12 συλλήψεις και πολλούς τραυματισμούς, προσθέτοντας έτσι άλλο ένα κομμάτι στο παζλ της συνεχιζόμενης κρατικής καταστολής απέναντι σε οτιδήποτε επιχειρεί να αντισταθεί. Μέσα σε όλα αυτά, ένα από τα πιο ελπιδοφόρα στοιχεία είναι ότι οι διωκόμενοι από το Κράτος αγωνιστές, τόσο των ναυπηγείων Σκαραμαγκά όσο και της αντιφασιστικής μοτοπορείας δεν έμειναν σε καμιά στιγμή μόνοι τους. Η αλληλεγγύη απέναντι στις διώξεις τους ήταν άμεση και μαζικότατη. Η μη προφυλάκιση, τόσο των ναυτεργατών, όσο και των 15 αντιφασιστών/τριών και τεσσάρων αλληλέγγυων, ήταν νίκη των κινήσεων αλληλεγγύης που έλαβαν χώρα εντός και εκτός Ελλάδας, αλλά και ολόκληρου του κινήματος. Οι εκατοντάδες αλληλέγγυοι που όλες αυτές τις μέρες βρέθηκαν στην Ευελπίδων και την ΓΑΔΑ, είτε για να στηρίξουν τους αντιφασίστες και αντιφασίστριες είτε για να σταθούν στο πλευρό των ναυτεργατών, έδειξαν με τον πιο δυναμικό τρόπο ότι κανείς δεν θα μείνει μόνος του απέναντι στην κρατική καταστολή.
Σε καιρούς βαθιάς συστημικής η κρατική καταστολή γενικεύεται και στρέφεται ενάντια σε όλους όσους πλήττονται από την ταξική επίθεση της κυριαρχίας. Αυτό μοιάζει να γίνεται αντιληπτό από ένα κομμάτι των αγωνιζόμενων· οφείλει όμως να γίνει αντιληπτό από το σύνολο των καταπιεσμένων κι εκμεταλλευόμενων. Καμία επίθεση των επίσημων και ανεπίσημων συμμοριών του Κράτους δεν πρέπει να γίνει ανεκτή, κανείς δεν πρέπει να μείνει με σταυρωμένα χέρια. Γιατί κανένας νόμος δεν μπορεί να βαφτίσει έγκλημα την αντίσταση στον φασισμό και την εξαθλίωση.
Αποκαλύπτεται και στον πιο αφελή πως ο φασισμός δεν είναι μια νέα κοινωνική πρόταση καθώς δεν εμπεριέχει τίποτα το «νέο», και δεν έχει καμία πρόθεση να συγκρουστεί με το κατεστημένο. Αντίθετα, αποτελεί μια εφεδρεία του συστήματος εξουσίας, το οποίο δεν θα διστάσει να την χρησιμοποιήσει όποτε το κρίνει αναγκαίο. Φασιστικές και αστυνομικές συμμορίες αλληλοσυμπληρώνονται, σε αγαστή συνεργασία, προς όφελος του Κράτους. Όσο θα επιτρέπουμε στο φασισμό να υπάρχει, πάντα θα πηγαίνει χέρι-χέρι με τους καταπιεστές και τους εκμεταλλευτές μας. Γι αυτό το λόγο η αντιμετώπισή του είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας. Η αναβάθμιση της σύγκρουσης με το φασισμό, ποσοτικά και ποιοτικά, αποτελεί αναγκαιότητα. Σε αυτή περιλαμβάνονται η φυσική αντιπαράθεση, ο πόλεμος στο πεδίο των ιδεών, καθώς και η απομόνωση και περιθωριοποίησή του. Πάνω από όλα όμως, το τσάκισμα του φασισμού περνάει μέσα από την ανάπτυξη των ταξικών και κοινωνικών δομών (σωματεία βάσης, συνελεύσεις γειτονιών κ.α.). Κάθε δράση που στρέφεται εναντίον του πρέπει, όσο το δυνατόν περισσότερο, να είναι κομμάτι της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και να απορρέει από αυτήν.
Η ισχυροποίηση του φασισμού βασίζεται εν μέρει πάνω σε μύθους για τη δυναμική του παρουσία στον δρόμο. Η αλήθεια είναι πως, αν δεν είχαν τη διαρκή υποστήριξη των μπάτσων, οι φασίστες θα βρίσκονταν ήδη εκεί όπου είναι η θέση τους… Η σύγκρουση μαζί τους και στο πεδίο του δρόμου, δεν θα τους αφήσει να πάρουν το πάνω χέρι. Αντίθετα, η μετάθεσή της στο επίπεδο των θεσμών κι ο εκφυλισμός της σε «σύγκρουση μεταξύ άκρων», θα τους κάνει όλο και πιο επικίνδυνους. Το έχει δείξει η ιστορία, το επιβεβαιώνει η ίδια η πραγματικότητα.
Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών κάνουν γι ακόμη μια φορά ξεκάθαρο πως οι καταπιεσμένοι κι εκμεταλλευόμενοι έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στην αντίσταση και τον αγώνα για την αξιοπρέπεια και την ελευθερία ή στο φόβο, το ρατσισμό και την εξαθλίωση. Η αδράνεια και η γραφικότητα περί «τήρησης ίσων αποστάσεων» ανέκαθεν ενίσχυαν την κυριαρχία. Στην παρούσα συνθήκη είναι και πιο επικίνδυνες από ποτέ. Ο καθένας πρέπει να πάρει θέση. Είτε θα διατηρήσει τις θεσμικές του ψευδαισθήσεις, παρακολουθώντας την ισοπέδωση της ζωής του από την επίθεση Κράτους κι αφεντικών, είτε θα αγωνιστεί για την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του.
ΤΟ ΤΣΑΚΙΣΜΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ
Ο ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΑΞΙΚΟΣ ΚΙ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΡΑΣΗ
Αναρχική Συλλογικότητα «Καθ’ Οδόν»