Παρακολουθώντας τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν το τελευταίο διάστημα στην πόλη της Πάτρας, όπου σύντροφοι, συντρόφισσες και αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι βρέθηκαν στο στόχαστρο επιθέσεων και τραμπουκισμών, και ύστερα από τις δημόσιες τοποθετήσεις τους και τις ενημερώσεις που είχαμε από τους ίδιους, κρίναμε απαραίτητο να πάρουμε και δημόσια θέση για το συγκεκριμένο ζήτημα. Θεωρούμε πως τέτοιου είδους φαινόμενα αφορούν το σύνολο του κινήματος και όχι αποκλειστικά τους όποιους εμπλεκόμενους.
Αρχικά, αφορούν σε ένα επίπεδο αλληλεγγύης σε συντρόφους/ισσες με τους οποίους έχουμε συμπορευτεί και αναπτύξει πολιτικές σχέσεις μέσα από κοινές διαδικασίες αγώνα και ζύμωσης. Ταυτόχρονα, αφορούν και στην αναγνώριση του ότι δεν αντιλαμβανόμαστε όσα διαδραματίστηκαν στην Πάτρα ως «μεμονωμένα περιστατικά», ούτε θεωρούμε πως οφείλονται σε κάποιου είδους «κακιά στιγμή». Τα φαινόμενα αυτά αποτελούν απόρροια ενός ενδοταξικού κανιβαλισμού, μιας ενδοταξικά στρεφόμενης βίας, ασκούμενης από νεολαίους που θεωρούν ότι μέσα από αυτή αντιστέκονται σε ότι τους καταπιέζει αλλά και συγκεκριμένων λογικών που εδώ και πολλά χρόνια έβρισκαν χώρο στα κενά που το οργανωμένο κίνημα αδυνατούσε να καλύψει ή επέλεγε να αγνοήσει.
Η αδυναμία σύνδεσης του κινήματος με κάποια από τα κομμάτια της τάξης μας, που αποκτούν συνείδηση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης που υφίστανται, πάνω στη βάση των κοινωνικών/ταξικών αγώνων και σε μια απελευθερωτική προοπτική αφήνει ανοιχτό το έδαφος για την ανάπτυξη εξουσιαστικών συμπεριφορών και δράσεων, ξένων και εχθρικών προς τα δικά μας προτάγματα. Είναι εντελώς διαφορετικό το ζήτημα της προλεταριακής κοινωνικής αντιβίας, το οποίο εκφράζεται κατά καιρούς στους κοινωνικούς/ταξικούς αγώνες, μέσα από συγκρούσεις κι επιθέσεις σε κρατικούς/καπιταλιστικούς στόχους και εντελώς διαφορετικό η εκτόνωση της συσσωρευμένης οργής στο εσωτερικό της τάξης μας.
Η βασική σύνδεση αυτών των τμημάτων της τάξης μας με το αυτό που ονομάζεται «χώρος» πραγματοποιείται κατά κύριο λόγο στη βάση μιας άκριτης και χωρίς πολιτική στόχευση βίαιης αντίδρασης. Σε συνδυασμό με λογικές φετιχοποίησης της βίας, ιδεολογικοποίησης απολίτικων θέσεων/στάσεων (με μοναδικό κριτήριο το ότι βρίσκονται εκτός νόμου), ανάδειξης της ανευθυνότητας σε «ελευθεριακό δικαίωμα», και την επικράτηση μιας «μάτσο» κουλτούρας επιβολής του δυνατότερου που συνεχίζουν να υπάρχουν στο «χώρο», δημιουργούνται μορφώματα στο όνομα της αναρχίας που δεν έχουν καμία σχέση με τις αξίες και τα προτάγματα των αναρχικών. Ακόμη κι αν αποτελούν κομμάτι της τάξης μας, η στάση τους αναπαράγει εξουσιαστικές λογικές που τους θέτουν αυτόματα εκτός του ελευθεριακού κινήματος. Παρόλα αυτά φτάσαμε στο σημείο αντιμετώπισης τέτοιων φαινομένων ως «εσωτερικές» ή ακόμη και «ενδοκινηματικές» διαφορές. Στο σημείο χαρακτηρισμού τραμπουκισμών-επιθέσεων σε συντρόφους/ισσες ως «προσωπικά ζητήματα». Χαρακτηρισμού καταλήψεων-πλιάτσικων-βανδαλισμών χωρίς πολιτικά χαρακτηριστικά ως «εκφάνσεων του αγώνα». Χαρακτηρισμού συγκρούσεων χωρίς στόχευση και στρατηγική, στις πλάτες οργανωμένων μπλοκ και ενάντια στις αποφάσεις τους ως «πολιτικά υπεύθυνη και συνεπή στάση».
Με τον καιρό, και απουσία συνολικής κριτικής, αυτοκριτικής και αποφασιστικής στάσης από την μεριά του κινήματος, οι νοοτροπίες αυτές εδραιώθηκαν στο εσωτερικό του, σε βαθμό τέτοιο που έλαβαν διαστάσεις πολιτικού ρεύματος ή/και τάσης του αναρχικού χώρου. Μάλιστα, σε αρκετές περιπτώσεις, συναντήθηκαν με κάθε λογής απολίτικους τραμπούκους δημιουργώντας ένα μείγμα που λάμβανε ακόμη επιθετικότερα χαρακτηριστικά απέναντι στο κίνημα. Συλλογικότητες οι οποίες στέκονται κριτικά απέναντι σε τέτοιου τύπου φαινόμενα, έρχονται πολλές φορές, όπως τώρα στην Πάτρα και παλιότερα στη Θεσσαλονίκη, αντιμέτωπες με τέτοιου τύπου ομαδοποιήσεις.
Από τη μεριά μας, θεωρούμε πως αυτές οι πρακτικές, όχι απλά δεν αποτελούν κομμάτι του κινήματος των από τα κάτω, στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης και δημιουργίας μιας ελεύθερης και ισότιμης κοινωνίας, αλλά αντιθέτως στέκονται και καταφέρονται εχθρικά, εναντίον των προταγμάτων αυτών. Θεωρούμε πως το κίνημα οφείλει να διατηρεί αλληλέγγυα στάση σε πολιτικό αλλά και πρακτικό επίπεδο, να λαμβάνει ξεκάθαρη θέση απέναντι σε τέτοιου είδους φαινόμενα, αναδεικνύοντας, πρώτα και κύρια, τις λογικές που τα προκαλούν, και να διατηρεί αποφασιστική και συλλογική στάση απέναντί τους όταν τα συναντάει στις διαδικασίες των κοινωνικών/ταξικών αγώνων.
Δηλώνουμε απερίφραστα την πολιτική μας στήριξη και την αλληλεγγύη μας στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο «Επί τα πρόσω». Στεκόμαστε συλλογικά και αλληλέγγυα δίπλα στους συντρόφους και τις συντρόφισσές μας, απέναντι σε κάθε είδους συμμορίτικη επίθεση.
Αναρχική Συλλογικότητα Καθ’ οδόν