136 χρόνια από την πρωτομαγιά του Σικάγο δεν ξεχνάμε πως τίποτα δεν μας χαρίζεται, όλα κατακτιούνται με κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες

Την Πρωτομαγιά του 1886, η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργαζομένων καταθέτει στο κράτος ένα ιστορικό ψήφισμα για την εποχή εκείνη, το οποίο διακήρυτε ότι οι οκτώ ώρες θα αποτελούν τη νόμιμη εργασία μιας ημέρας από την 1η Μαΐου 1886 και μετά. Καθ’ όλη την διάρκεια της περιόδου εκείνης βέβαια, άγριες απεργίες και διαδηλώσεις συντάρασσαν τις αμερικανικές πόλεις με το πολυεθνικό προλεταριάτο να βρίσκεται καθημερινά στους δρόμους κατά εκατοντάδες χιλιάδες διεκδικώντας και δυναμώνοντας τους αγώνες του ενάντια στα εξαντλητικά ωράρια και τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας. Το επίκεντρο του αγώνα αποτέλεσε το Σικάγο, καθώς υπήρχε σημαντική παρουσία αναρχικών εργατών, η συμβολή των οποίων έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην οργάνωση και στην διεξαγωγή του αγώνα. Το αμερικανικό κράτος μπροστά σε αυτές τις δυναμικές και πρωτοφανής κινητοποιήσεις απαντάει με απεργοσπαστικές ομάδες, με σκοπό να σπάσει τις πολυήμερες απεργίες, και με αστυνομία η οποία καταφεύγει σε βίαιη καταστολή, φυλακίσεις, εξαφανίσεις και δολοφονίες εργατών. Στα πλαίσια αυτής της ταξικής πάλης 8 αναρχικοί (γνωστοί στις αρχές για την δράση τους) συλλαμβάνονται και καταδικάζονται σε θάνατο, εκ των οποίων 4 τελικά θα εκτελεστούν δι’ απαγχονισμού. Ο αναρχικός August Spies καθώς βάδιζε προς τον θάνατο δήλωσε μπροστά στους δήμιους του:

«Θα έρθει ο καιρός που η σιωπή μας θα είναι πιο δυνατή από τις φωνές που πνίγετε σήμερα…»
Συνέχεια ανάγνωσης

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Στις 24 Φλεβάρη ο ρωσικός στρατός εισβάλει στην ουκρανία. Λίγες ώρες νωρίτερα η ρωσία είχε αναγνωρίσει την ανεξαρτησία των λαϊκών δημοκρατιών του ντονέτσκ και του λουχάνσκ, περιοχές που ανήκουν στο ουκρανικό κράτος. Η φρίκη του πολέμου, που τα τελευταία χρόνια αφορούσε κατά κύριο λόγο χώρες της Ασίας και της Αφρικής, αναβιώνεi στην Ευρώπη, λίγες δεκαετίες μετά τους πολέμους στην πρώην γιουγκοσλαβία και τους μετέπειτα νατοϊκούς βομβαρδισμούς. Άνθρωποι δολοφονούνται μαζικά, ξεριζώνονται από τα σπίτια τους και φεύγουν ως πρόσφυγες σε γειτονικές χώρες, υποδομές αναγκαίες για την επιβίωσή τους καταστρέφονται.  

Όπως σε κάθε διακρατικό πόλεμο τα εμπλεκόμενα κράτη προσπαθούν να παρουσιάσουν ως δίκαιο και επιβεβλημένο από τη μεριά τους τον πόλεμο. Διεκδικούν για τον εαυτό τους το ρόλο του αμυνόμενου προκειμένου να νομιμοποιήσουν κοινωνικά τις επιλογές τους, να συσπειρώσουν τους υπηκόους τους γύρω από το έθνος-κράτος και να αποκτήσουν το ηθικό πλεονέκτημα. Επικαλούνται διαρκώς διεθνής συνθήκες και κάποιο διεθνές δίκαιο, λες και ο ανταγωνισμός μεταξύ κρατών και καπιταλιστών διεξάγεται με όρους “δικαιοσύνης” και όχι ισχύος. Όπως το εθνικό δίκαιο έτσι και το διεθνές αποτυπώνει τη βούληση των κυρίαρχων, την μεταξύ τους ισορροπία ισχύος και την επιβολή τους στην τάξη μας. 
Συνέχεια ανάγνωσης

Στην απεργιακή πορεία της 6/04, μετά από κάλεσμα αναρχικών συλλογικοτήτων (https://athens.indymedia.org/post/1617947/) στα Προπύλαια, συγκροτήθηκε αναρχικό μπλοκ όπου και πορεύτηκε στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας με τη συμμετοχή αρκετών εκατοντάδων συντροφισσών και συντρόφων.

Καλούμε σε ανοιχτή συνέλευση, την ερχόμενη Πέμπτη 14/04, 6μμ, στην ΑΣΟΕΕ, με στόχο τη συνδιοργάνωση αναρχικής παρουσίας στην πορεία της Πρωτομαγιάς.

Ακολουθεί το κάλεσμα στην απεργιακή πορεία της 6/04:

Ενάντια στον πόλεμο και στην “ειρήνη” τους, δεν θα πληρώσουμε και αυτή την κρίση τους

Μέσα σε μια δεκαετία αλλεπάλληλων κρίσεων (χρηματοπιστωτικής, υγειονομικής, πολιτικής, ενεργειακής, κλιματικής) και την διαρκή προσπάθεια κρατικής-καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης για την διαχείρισή τους, βλέπουμε τη ζωή μας να κατρακυλά σε σημείο που ακόμα και η επιβίωσή μας καθίσταται αμφίβολη. Στη νέα “κανονικότητα” που μας επιβάλλουν το κράτος και τα αφεντικά, μια διαρκή κατάσταση έκτακτης ανάγκης, καλούμαστε να πληρώσουμε εμείς τα σπασμένα των κρίσεων ώστε να “επανεκκινήσει” η οικονομία, να έρθει η “ανάπτυξη”, να σωθεί η ανθρωπότητα από την κλιματική αλλαγή. Καλούμαστε να σώσουμε τις τράπεζες από τη χρεωκοπία, να καλύψουμε την κατάρρευση των εφοδιαστικών αλυσίδων, να στηρίξουμε την παραγωγή και τις αγορές. Καλούμαστε να στηρίξουμε την επιβίωση ενός συστήματος που μας εκμεταλλεύεται και μας καταπιέζει τόσο σε εποχές ανάπτυξης όσο και σε εποχές κρίσεων.
Συνέχεια ανάγνωσης