Παρασκευή 28/5, Χαυτεία, 19:00: Ενάντια στην αντεργατική μεταρρύθμιση – να περάσουμε από τη διεκδίκηση στην επαναστατική προοπτική

Στηρίζουμε – συμμετέχουμε στη διακλαδική – διασωματειακή διαδήλωση την Παρασκευή 28/5 στα Χαυτεία στις 19:00 

Αναρχικές συλλογικότητες, στέκια, συντρόφισσες-οι

Τα τελευταία χρόνια, με το ξέσπασμα της δομικής καπιταλιστικής κρίσης, οι διάφοροι διαχειριστές του κράτους επέβαλλαν μια σειρά από νόμους προκειμένου να επεκτείνουν την εκμετάλλευση και την καταπίεση των απο τα κάτω. Η υγειονομική κρίση που ξέσπασε το τελευταίο χρόνο παγκόσμια, δημιούργησε ένα προνομιακό περιβάλλον για την κυριαρχία, προκειμένου να επιχειρήσει την ολοένα και μεγαλύτερη κρατική και καπιταλιστική επίθεση. Απαγορεύσεις μετακινήσεων, διαδηλώσεων, συγκεντρώσεων και εκτεταμένη καταστολή, αποτέλεσαν και αποτελούν κεντρικές πολιτικές σε όλο τον πλανήτη.

Συνέχεια ανάγνωσης →

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΕΝΑNTΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ

(το κείμενο σε μορφή pdf βρίσκεται εδώ)

Από τους συνδικαλιστικούς αγώνες στο Σικάγο, στους σημερινούς αγώνες της τάξης μας.

Σικάγο 1886, πλατεία Χέιμαρκετ. Αγώνας για την καθιέρωση της 8ωρης εργασίας… 150 χρόνια μετά, το ίδιο συνδικαλιστικό αίτημα επανέρχεται προς διεκδίκηση. Το κράτος και το κεφάλαιο επιτίθενται και επιχειρούν να εξαθλιώσουν πλήρως την τάξη μας, στην προσπάθειά τους να αναδιαρθρωθούν ώστε να αντιμετωπίσουν τη συνεχιζόμενη κρίση, εκμεταλλευόμενα την ύφεση των κοινωνικών-ταξικών αγώνων. Η κρατική διαχείριση της πανδημίας επιτάχυνε μια νέα όξυνση της κρίσης, την οποία -όπως άλλωστε και την προηγούμενη- καλείται να πληρώσει η τάξη μας. Η συνεχής επίθεση στο βιοτικό μας επίπεδο, η δεκαετής οικονομική και ψυχολογική μας εξαθλίωση, η περιστολή των ψηγμάτων αστικοδημοκρατικής ελευθερίας, τα μέτρα απαγόρευσης κυκλοφορίας και η καταστολή εν μέσω πανδημίας επιδεινώνουν διαρκώς τις συνθήκες ζωής μας.

Συνέχεια ανάγνωσης →

ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ, ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΜΑΣ

Κάτι παραπάνω από έναν χρόνο μετά την εφαρμογή των πρώτων «υγειονομικών» μέτρων για την διαχείριση της του νέου επεισοδίου της κρίσης που ξέσπασε μαζί με την πανδημία COVID-19, το υπουργείο παιδείας (και θρησκευμάτων, βεβαίως…) δεν άφησε την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη και κατάφερε να αναδειχθεί σε υπόδειγμα αντικοινωνικής πολιτικής. Η συνολική υποβάθμιση της παρεχόμενης κρατικής εκπαίδευσης μέσω της τηλεκπαίδευσης και η οικονομική αφαίμαξη που έχουν υποστεί οι οικογένειες φοιτη(τρ)ιών που σπουδάζουν σε άλλες πόλεις σκιαγραφούν τη δυσμενή συνθήκη στην οποία καλούνται να ανταπεξέλθουν. Η εξασφάλιση μέσων και προϋποθέσεων για τη διεξαγωγή της τηλεκπαίδευσης/τηλεεργασίας βαραίνει αποκλειστικά τους/τις εμπλεκόμενους/ες χωρίς καμία οικονομική ή τεχνική υποστήριξη από το κράτος που την επιβάλλει. Αυτές οι συνθήκες, τις οποίες καλούνται να αντιμετωπίσουν για δεύτερη συνεχή χρονιά φοιτητές και εργαζόμενες στα πανεπιστήμια, προστίθενται στις προϋπάρχουσες ελλείψεις σε υποδομές και προσωπικό.

Συνέχεια ανάγνωσης →