(το κείμενο σε μορφή pdf βρίσκεται εδώ)

Από τους συνδικαλιστικούς αγώνες στο Σικάγο, στους σημερινούς αγώνες της τάξης μας.

Σικάγο 1886, πλατεία Χέιμαρκετ. Αγώνας για την καθιέρωση της 8ωρης εργασίας… 150 χρόνια μετά, το ίδιο συνδικαλιστικό αίτημα επανέρχεται προς διεκδίκηση. Το κράτος και το κεφάλαιο επιτίθενται και επιχειρούν να εξαθλιώσουν πλήρως την τάξη μας, στην προσπάθειά τους να αναδιαρθρωθούν ώστε να αντιμετωπίσουν τη συνεχιζόμενη κρίση, εκμεταλλευόμενα την ύφεση των κοινωνικών-ταξικών αγώνων. Η κρατική διαχείριση της πανδημίας επιτάχυνε μια νέα όξυνση της κρίσης, την οποία -όπως άλλωστε και την προηγούμενη- καλείται να πληρώσει η τάξη μας. Η συνεχής επίθεση στο βιοτικό μας επίπεδο, η δεκαετής οικονομική και ψυχολογική μας εξαθλίωση, η περιστολή των ψηγμάτων αστικοδημοκρατικής ελευθερίας, τα μέτρα απαγόρευσης κυκλοφορίας και η καταστολή εν μέσω πανδημίας επιδεινώνουν διαρκώς τις συνθήκες ζωής μας.

Συνέχεια ανάγνωσης →

ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ
Συνέχεια ανάγνωσης →

Κάτι παραπάνω από έναν χρόνο μετά την εφαρμογή των πρώτων «υγειονομικών» μέτρων για την διαχείριση της του νέου επεισοδίου της κρίσης που ξέσπασε μαζί με την πανδημία COVID-19, το υπουργείο παιδείας (και θρησκευμάτων, βεβαίως…) δεν άφησε την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη και κατάφερε να αναδειχθεί σε υπόδειγμα αντικοινωνικής πολιτικής. Η συνολική υποβάθμιση της παρεχόμενης κρατικής εκπαίδευσης μέσω της τηλεκπαίδευσης και η οικονομική αφαίμαξη που έχουν υποστεί οι οικογένειες φοιτη(τρ)ιών που σπουδάζουν σε άλλες πόλεις σκιαγραφούν τη δυσμενή συνθήκη στην οποία καλούνται να ανταπεξέλθουν. Η εξασφάλιση μέσων και προϋποθέσεων για τη διεξαγωγή της τηλεκπαίδευσης/τηλεεργασίας βαραίνει αποκλειστικά τους/τις εμπλεκόμενους/ες χωρίς καμία οικονομική ή τεχνική υποστήριξη από το κράτος που την επιβάλλει. Αυτές οι συνθήκες, τις οποίες καλούνται να αντιμετωπίσουν για δεύτερη συνεχή χρονιά φοιτητές και εργαζόμενες στα πανεπιστήμια, προστίθενται στις προϋπάρχουσες ελλείψεις σε υποδομές και προσωπικό.

Συνέχεια ανάγνωσης →