Στις 2 Μάρτη ανακοίνωσαν την έναρξη απεργίας πείνας οι πολιτικοί κρατούμενοι Ν. Μαζιώτης, Κ. Γουρνάς, Δ. Κουφοντίνας και τα μέλη του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων Α. Σταμπούλος, Τ. Θεοφίλου, Φ. Χαρίσης, Α. Ντάλιος, Γ. Καραγιαννίδης ενώ τις επόμενες μέρες κυλιόμενα συμμετέχουν στην απεργία πείνας και οι υπόλοιποι κρατούμενοι από το Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων. Στις 9/3 ξεκίνησε ο Γρ. Σαραφούδης και στις 16/3 οι Α. Δ. Μπουρζούκος και Δ. Πολίτης. Ταυτόχρονα ξεκινούν και άλλοι κρατούμενοι. Απαιτούν την κατάργηση του νομικού πλαισίου των φυλακών τύπου Γ, των δύο αντιτρομοκρατικών νόμων του 2001 και 2004 (άρθρα 187 και 187Α), του «κουκουλονόμου» και του νόμου για την λήψη του DNA ως αποδεικτικού και ενοχοποιητικού στοιχείου καθώς και την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού για λόγους υγείας. Παράλληλα, μέλη της ΣΠΦ ξεκινούν απεργία πείνας απαιτώντας την αποφυλάκιση συγγενικών τους προσώπων. Η διώξή των προσώπων αυτών γίνεται βάσει τρομονόμου, στα πλαίσια απόδοσης μιας ιδιότυπης κι εκδικητικής οικογενειακής ευθύνης. Έτσι, παρότι με τη ΣΠΦ δεν έχουμε την παραμικρή συνάφεια σε αξιακό και πολιτικό επίπεδο, θεωρούμε πως η αντιπαράθεση στις κρατικές μεθοδεύσεις που αφορούν τις διώξεις φίλων και συγγενών κρατούμενων είναι ένα ζήτημα που έχει ευρύτερες διαστάσεις και αφορά το κοινωνικό/ταξικό κίνημα.
Ανακοινώσεις
61 άρθρα
Είναι ξεκάθαρο πως διανύουμε μια περίοδο στην οποία το καθεστώς του σύγχρονου ολοκληρωτισμού επιχειρεί να επιβληθεί στην κοινωνία βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την απόσπαση συναίνεσης και φανερώνοντας τον πραγματικό εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό ρόλο του κράτους και του καπιταλισμού. Σε αυτή τη νέα συνθήκη, η όξυνση των κοινωνικών/ταξικών αντιθέσεων οδηγεί το κράτος στην ενίσχυση του κατασταλτικού και νομικού του οπλοστασίου, ενώ παράλληλα οι εξουσιαστές συνεχίζουν την λεηλασία των κοινωνικών αγαθών και κεκτημένων με σκοπό την αναδιάρθρωση του κεφαλαίου σε παγκόσμιο και εγχώριο επίπεδο, αφήνοντας στην άκρη κάθε αστικοδημοκρατικό πρόσχημα. Το δόγμα μηδενικής ανοχής ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή και εστία αγώνα έχει τεθεί σε εφαρμογή εδώ και καιρό. Παρ’ όλα αυτά, οι αντιστάσεις των καταπιεζόμενων και των εκμεταλλευόμενων αναδεικνύονται διαρκώς και σε όλα τα επίπεδα.
Την περασμένη άνοιξη, ο Νίκος Ρωμανός, έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού από τον Φεβρουάριο του 2013, έδωσε πανελλαδικές εξετάσεις μέσα από τη φυλακή και πέρασε σε τμήμα του ΤΕΙ Αθηνών. Συνεπώς, από τον Σεπτέμβριο δικαιούται τη χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών για την παρακολούθηση του προγράμματος σπουδών του. Οι αιτήσεις που έκανε για το σκοπό αυτό απορρίφθηκαν. Από τις 10 Νοεμβρίου 2014, προχωρά σε απεργία πείνας διεκδικώντας τη χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών.
Ο αγωνιστής κρατούμενος Σπύρος Στρατούλης ξεκίνησε από τις 11/11 απεργία πείνας, απαιτώντας την παύση της εκδικητικής στέρησης αδειών εξόδου που του χορηγούνταν τα τελευταία δύο χρόνια. Η ποινή αυτή του επιβλήθηκε λόγω της ένταξής του στη γελοία δικογραφία με το όνομα “εγκληματική οργάνωση Στέκια Θεσσαλονίκης”. Μοναδικό στοιχείο εναντίον του ήταν οι προσωπικές και συντροφικές σχέσεις που είχε αναπτύξει με αναρχικούς/ες στα πλαίσια της αλληλεγγύης στους αγώνες των φυλακών. Παρ’ότι σε σχέση με τις συγκεκριμένες κατηγορίες αφέθηκε “ελεύθερος” (χωρίς δηλαδή περιοριστικούς όρους ή προφυλάκιση), η εκδικητική στάση του κράτους απέναντί του δεν σταμάτησε. Αυτό είναι περισσότερο από προφανές πως δεν οφείλεται μόνο στη στοχοποίηση των προσωπικών του σχέσεων με φίλους και συντρόφους του, αλλά κατά κύριο λόγο στην πολυετή του αγωνιστική στάση μέσα στη φυλακή.