Το τελευταίο χρονικό διάστημα, αναπτύσσεται μια σειρά κινητοποιήσεων σε φυλακές πολλών κρατών. Τα κύρια μέτρα που έλαβαν τα κράτη για να «αντιμετωπίσουν» την πανδημία COVID-19 στις φυλακές ήταν οι απαγορεύσεις επισκεπτηρίων, συναντήσεων με δικηγόρους και αποστολής αντικειμένων. Τα μέτρα αυτά καθιστούν ακόμη πιο φρικτή τη συνθήκη του εγκλεισμού, ενώ προφανώς δεν σχετίζονται με κανένα τρόπο με κάποιου είδους ρεαλιστική αντιμετώπιση της πανδημίας στις φυλακές. Οι φυλακισμένοι/ες του ιταλικού κράτους προχώρησαν σε αγώνες ενάντια σε αυτά τα μέτρα, οι οποίοι εξελίχθηκαν στην μεγαλύτερη εξέγερση έγκλειστων στην σύγχρονη ιστορία του ιταλικού κράτους (σε 28 φυλακές), κατά τη διάρκεια των οποίων πραγματοποιήθηκαν και πολλές αποδράσεις. Αγωνιστικές κινητοποιήσεις έλαβαν χώρα στις φυλακές του ισπανικού, του γαλλικού και άλλων κρατών.
Μηνιαία αρχεία: Απρίλιος 2020
7 άρθρα
(το κείμενο σε μορφή pdf βρίσκεται εδώ)
Τις τελευταίες εβδομάδες βιώνουμε μια πραγματικά πρωτόγνωρη -για τον αιώνα μας- συνθήκη. Μια πανδημία που αγνοεί τα κρατικά σύνορα και τα συρματοπλέγματα, και διαδίδεται παγκόσμια. Πανδημίες έχουν πλήξει και στο παρελθόν το ανθρώπινο είδος και διαδίδονταν στην υφήλιο, όχι όμως με τη σημερινή ταχύτητα. Όσο κι αν η κρίση που προκαλείται από αυτήν την ταχύτητα επιχειρείται από τους κυρίαρχους να παρουσιαστεί σαν ένα ακόμη ατύχημα, είναι φανερό πως ο κρατικός/καπιταλιστικός τρόπος κοινωνικής οργάνωσης και παραγωγής ευνοεί την εξάπλωση τέτοιων πανδημιών. Το στρίμωγμα πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων σε μεγαλουπόλεις και η ύπαρξη συγκεντρωτικών κόμβων παραγωγής και διανομής εμπορευμάτων και υπηρεσιών δημιουργούν εύφορο έδαφος για την εκθετική εξάπλωση των ιών.
Η πανδημία COVID-19 και η νέα οικονομική-πολιτική κρίση που δημιουργεί, εντείνει την εν εξελίξει κρατική και καπιταλιστική αναδιάρθρωση. Οι νεοφιλελεύθερες οικονομικοπολιτικές συνταγές αποδεικνύονται για μια ακόμη φορά καταστροφικές, οι θεμελιώδεις αρχές της παγκοσμιοποίησης κλονίζονται συθέμελα και το έθνος-κράτος επανακάμπτει ακόμη ισχυρότερο, καθώς είναι αυτό που αποφασίζει για τα μέτρα που θα ληφθούν και έχει τα μέσα και την ισχύ για να τα επιβάλλει, τόσο υλικά όσο -και κυρίως- στη συνείδηση της κοινωνίας. Ένας σύγχρονος ολοκληρωτισμός προβάλλει ως ένα νέο μοντέλο «ασφαλούς» και «αποτελεσματικής» κοινωνικής οργάνωσης. Συνέχεια ανάγνωσης