Για την εκκένωση της κατάληψης Βανκούβερ Απαρτμάν

Τα χαράματα του Σαββάτου 2 Νοεμβρίου έλαβε χώρα η εκκένωση της κατάληψης Βανκούβερ Απαρτμάν, η οποία εντάσσεται στο νέο κύκλο καταστολής των καταλήψεων επί διακυβέρνησης νέας δημοκρατίας που ξεκίνησε το Σεπτέμβριο, παίρνοντας τη σκυτάλη από την προηγούμενη κυβέρνηση των σύριζα/ανέλ η οποία είχε επιτεθεί σε άλλες 28 καταλήψεις. Η κατάληψη Βανκούβερ εδώ και σχεδόν 15 χρόνια ζωντανεύει το εγκαταλελειμμένο κτίριο και ως εγχείρημα στέγασης και ως κινηματικός τόπος αναφοράς πολιτικών διαδικασιών, πολιτιστικών εκδηλώσεων και κοινωνικής αλληλεγγύης.

Η κοινωνική πρακτική της κατάληψης ενός κτιρίου έχει πλούσια ιστορική παράδοση στις ευρωπαϊκές πόλεις. Στην ελλάδα επί δεκαετίες καταλαμβάνονται κτίρια που ρημάζουν, αναδεικνύοντας ότι η στέγαση δεν μπορεί να αποτελεί πολυτέλεια όσων έχουν ιδιοκτησία, αμφισβητώντας στην πράξη αυτή την καπιταλιστική  εξαναγκαστική σχέση. Ταυτόχρονα, σε κατειλημμένους χώρους βρήκαν τα ριζώματά τους οι αναρχικές/οί και άλλα πολιτικά οργανωμένα κομμάτια της τάξης μας, καθιστώντας τις καταλήψεις ένα πολύτιμο κύτταρο του κινήματος. Στο μεγάλο πέρασμα των μεταναστ[ρι]ών από τη χώρα, οι καταλήψεις κτιρίων για διαμονή αποτέλεσαν μία ανάσα ελευθερίας, αξιοπρέπειας και αίσθησης απόκτησης ελέγχου πάνω στις ζωές τους, στο δύσκολο ταξίδι μέχρι τους προορισμούς τους. Ταυτόχρονα, για πολλούς και πολλές μετανάστ[ρι]ες που μένουν εδώ, η ασφάλειά τους, η ελεύθερη κυκλοφορία τους στην πόλη και η διαχείριση της καθημερινότητάς τους ισότιμα μεταξύ τους και με ντόπιους βρίσκει σε κάποιο βαθμό εφαρμογή στις καταλήψεις που συνδιαχειρίζονται.

Μέσα στο κλίμα της φαινομενικής «εξόδου από την κρίση» και του γενικότερου «νοικοκυρέματος» του κράτους και της κοινωνίας που ευαγγελίζονται αριστεροί και δεξιοί διαχειριστές της εξουσίας, οι καταλήψεις είναι μονίμως υπό την απειλή εκκένωσης. Στην περίπτωση της Βανκούβερ, η πρυτανική αρχή του οικονομικού πανεπιστημίου αθηνών ήταν περισσότερο από πρόθυμη «να δείξει έργο» και μεταξύ άλλων επί χρόνια μεθόδευε την εκμετάλλευση και ανακαίνιση του κτιρίου και άρα την εκκένωση της κατάληψης. Τελικά ακριβώς την ίδια περίοδο που το άσυλο καταργείται συμβολικά και η θέση υπέρ της ελεύθερης διακίνησης ιδεών μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους λοιδορείται ως θέση υπέρ της «ανομίας», των «φασίζουσων μειοψηφιών» και των «εργαστηρίων παραγωγής μολότοφ», ο έλεγχος της Βανκούβερ περνάει στα χέρια του πρύτανη Εμ. Γιακουμάκη, του υπουργείου παιδείας και των κατασκευαστικών εταιρειών. Είναι ξεκάθαρο ότι η αποστείρωση των πανεπιστημίων περνάει πάνω από την συνολική ηθική απαξίωση και των αγωνιζόμενων φοιτητ[ρι]ών και των κομματιών της κοινωνίας που έχουν την αναφορά τους σε αυτά, ώστε να τεθούν υπό τον απόλυτο έλεγχο του κράτους οι φυσικοί χώροι συνάντησης του κινήματος: τα κατειλημμένα πανεπιστημιακά κτίρια, τα στέκια εντός των σχολών, τα φιλόξενα αμφιθέατρα των ιδρυμάτων.

Στην προκειμένη, το κλίμα πέριξ του ΟΠΑ το προετοίμαζαν από καιρό, μαζί με το νέο δήμαρχο Κ. Μπακογιάννη – πριν καν εκλεγεί ακόμα –, με συνεχή ρεπορτάζ και δηλώσεις περί εγκληματικότητας διαφόρων ειδών, από την πιάτσα των ναρκωτικών στις καθέτους, μέχρι τους μικροπωλητές επί της πατησίων, και φυσικά τη τομή όλων αυτών, τους «ταραχοποιούς» που μπαινοβγαίνουν στο πανεπιστήμιο «ανενόχλητοι». Αυτό το αφήγημα που αναδιαμορφώνεται και δένει ανά περίπτωση και ανά συνθήκη, τελικά αποδεικνύεται τρομερά εύπεπτο στους ψηφοφόρους που έχουν πειστεί ότι η πειθάρχηση όλων σε όλα είναι για κάποιο λόγο το νόημα της ζωής. Κάτω από την εμμονική χρήση του όρου «εγκληματικότητα» αποκρύπτονται οι ταξικές ανισότητες και ποινικοποιούνται τόσο η φτώχεια όσο και η αντίσταση του ντόπιου και ξένου προλεταριάτου, ώστε η εικόνα των ΟΠΚΕ και των ΜΑΤ που χτίζουν καταλήψεις τα ξημερώματα να χαιρετίζεται με αγαλλίαση στα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά πρωινάδικα. Ειδικά όταν εφευρίσκονται και «μικροποσότητες ναρκωτικών», τότε πράγματι όλα τα κρατικά αφηγήματα αυτοεκπληρώνονται.

Η ηθική και πολιτική απαξίωση των κοινωνικών αντιστάσεων και η καταστολή τους αποδυναμώνουν σε διάφορα επίπεδα το κίνημα, ειδικά σε περιόδους συνολικά κινηματικής νηνεμίας και κοινωνικής συναίνεσης. Ταυτόχρονα, η εκκένωση των καταλήψεων συμπεριλαμβάνεται στους σχεδιασμούς του κράτους ώστε να εξασφαλίζονται η «ανάπτυξη» και η ομαλή κυκλοφορία του κεφαλαίου στον αστικό ιστό. Ειδικά η πόλη της αθήνας, που πλασάρεται πλέον ως βασικός ευρωπαϊκός τουριστικός προορισμός, έχει αρχίσει να ισοπεδώνεται κι από ένα κύμα εναλλακτισμού, εξευγενισμού και βίαιης τουριστικοποίησης. Βίαιης γιατί το airbnb οδήγησε στη μείωση των διαθέσιμων σπιτιών προς ενοικίαση και με τη σειρά τους τα νοίκια αυξάνονται κατακόρυφα ακόμη και για τα πιο άθλια διαμερίσματα, ενώ φυσικά οι μισθοί μένουν ίδιοι. Οι γειτονιές διαμορφώνουν έναν πιο καθαρά καταναλωτικό χαρακτήρα, που δε χωράει τους φτωχούς ή τις καταλήψεις τους, εκτός αν είναι και αυτές μέρος της «εμπειρίας», όπως ενδεχομένως επιχειρείται να καθιερωθεί και στα εξάρχεια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα προτάγματα των καταλήψεων που αφορούν την αμφισβήτηση της ιδιοκτησίας, την υπεράσπιση των αντιεμπορευματικών και ισότιμων σχέσων και συνολικά τις θεσμίσεις των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευόμενων που έχουν ως στόχο την οριστική καταστροφή του κράτους και του καπιταλισμού, είναι απολύτως αντίθετα με τις κρατικές επιδιώξεις, και ως τέτοια θα διώκονται.

Οι εκκενώσεις των καταλήψεων αποτελούν προσπάθεια του κράτους να πλήξει τις δομές του κινήματος και τους τόπους συνάντησης και αλληλεγγύης της τάξης μας, όμως αυτά που πραγματικά οι καταλήψεις στεγάζουν δεν περιορίζονται σε ντουβάρια. Η πραγματικά πολύτιμη περιουσία μας είναι οι σχέσεις που συνάπτουμε με τις συντρόφισσες και τους συντρόφους μας, οι αγώνες μας, η συλλογική στάση μας απέναντι στη κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, η συνεχής προσπάθεια διατήρησης της ιστορικής μνήμης. Τις καταλήψεις μας θα τις πάρουμε πίσω, θα φτιάξουμε νέες και θα βρίσκουμε συνεχώς νέες ρωγμές ελευθερίας και νέους τρόπους οργάνωσης. Οι ιδέες μας δεν εκκενώνονται.

Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες και τις συλληφθείσες από την κατάληψη Βανκούβερ

Αλληλεγγύη στις προσφυγικές και πολιτικές καταλήψεις που εκκενώθηκαν και σε αυτές που απειλούνται με εκκένωση

Να μπούμε στα άδεια σπίτια

Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις

Το κείμενο της κατάληψης Βανκούβερ Απαρτμάν για τη συνολική ενημέρωση σχετικά με την υπόθεση:
Περί εκκενώσεων, ανακατασκευών και άλλων δαιμονίων–επικαιροποιημένο