Μέσα σε ένα μήνα εκκενώθηκαν από το κράτος δύο ακόμη καταλήψεις, η Rosa Nera στα Χανιά (5 Σεπτεμβρίου) και η Φιλολάου 99 στην Αθήνα (25 Σεπτεμβρίου). Η Rosa Nera εδώ και 16 χρόνια αποτελεί κινηματικό σημείο αναφοράς, έχοντας στεγάσει πολυάριθμα εγχειρήματα και υλικοτεχνική υποδομή, βιβλιοθήκες κι εκδηλώσεις. Επιπλέον, το ιστορικό κτίριο της 5ης Μεραρχίας στο Λόφο Καστέλι αποτελεί σημείο αναφοράς για την κοινωνία των Χανίων. Τα κοινωνικά ριζώματα της κατάληψης φάνηκαν αμέσως μετά την εκκένωσή της, από την ογκώδη πορεία υπεράσπισής της και τις συνεχιζόμενες παρεμβάσεις για να ξαναπεράσει στα χέρια των ανθρώπων της. Η Rosa Nera έχει βρεθεί από καιρό στο στόχαστρο του πολυτεχνείου Κρήτης και των επιχειρηματικών συμφερόντων, προκειμένου να μετατραπεί σε ξενοδοχείο. Σε αυτό το σχέδιο είχε αντισταθεί και κατά το παρελθόν, με τη στήριξη της μερίδας της τοπικής κοινωνίας, που αγωνιζόταν για την ανάσχεση της επίθεσης των επιχειρηματιών που μετατρέπουν το νησί σε ένα απέραντο τουριστικό θέρετρο, βραχυχρόνιας ή μακροχρόνιας μίσθωσης.
Η Φιλολάου 99 ήταν για 20 χρόνια ένα εγκαταλελειμμένο, ρημαγμένο κτίριο. Το 2016, σύντροφοι και συντρόφισσές μας, αναρχικοί κι αναρχικές, αποφασίζουν να το καταλάβουν και να το οικειοποιηθούν, μετατρέποντάς το σε έναν ζωντανό χώρο συνάντησης και κοινωνικού/ταξικού αγώνα. Έκτοτε στο χώρο πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις πολιτικού και πολιτιστικού χαρακτήρα, στεγάστηκαν συνελεύσεις αγωνιζόμενων συλλογικοτήτων και κύκλοι αυτομόρφωσης, στήθηκαν μια νέα βιβλιοθήκη, ένα πολιτικό βιβλιοπωλείο, μια φωτοτυπική δομή. Κυρίως όμως το κατειλημμένο κτίριο λειτούργησε ως τόπος όπου οι σύντροφοι/ισσες έρχονται σε άμεση επαφή και σύνδεση με τον κόσμο της γειτονιάς, συζητούν για την εκμετάλλευση και την καταπίεση που υφίσταται η τάξη μας, ανοίγουν ζητήματα που την απασχολούν, προωθούν και γειώνουν το πρόταγμα της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης.
Η κατάληψη, για 4 χρόνια, έστεκε σαν αγκάθι στη καρδιά της κανονικότητας του Παγκρατίου, μιας από τις πιο εμπορικές περιοχές της Αθήνας, ως σημείο συνάντησης και ορμητήριο αγώνα. Η απόφαση του κράτους να την καταστείλει συνοδεύτηκε από την εμφάνιση ενός επίδοξου ιδιοκτήτη που ξαφνικά αποφάσισε πως το θέλει προς εκμετάλλευση. Το απόγευμα της εκκένωσης πραγματοποιήθηκε μαζική πορεία αλληλεγγύης στη γειτονιά και ακολούθησαν καθημερινές παρεμβάσεις για την υπεράσπισή της. Οι κάτοικοι της γειτονιάς, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι, και όχι από τη λάσπη που εκτοξεύουν τα ΜΜΕ, τον αγώνα, τις θέσεις, τις προσπάθειες και τις ποιότητες των συντρόφων/ισσων της κατάληψης, τη στήριξαν και συνεχίζουν να τη στηρίζουν.
Το μεγάλο σχέδιο των κυβερνήσεων για τις καταλήψεις, όπως το αντιλαμβανόμαστε, αφορά την αποσάθρωση και το ξερίζωμα του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού κινήματος ως τέτοιου. Χτυπώντας τις καταλήψεις, το κράτος δεν χτυπάει μόνο τα μέρη που λαμβάνουν χώρα οι διαδικασίες και οι εκδηλώσεις μας, αλλά και την ίδια την πρακτική και την κοινωνική λειτουργία της κατάληψης. Οι καταλήψεις αποτελούν σημείο συνάντησης και αλληλεπίδρασης με τις πιο απομονωμένες κοινωνικές ομάδες της πόλης και τον μικρόκοσμο της γειτονιάς, αποτελούν έδαφος συζητήσεων και προετοιμασίας για κινητοποιήσεις, αποτελούν ένα σημαντικό κύτταρο του κινήματος και μέσο για τη διάχυση του αναρχικού λόγου και δράσης μακριά από και ενάντια στη διαμεσολάβηση και την προπαγάνδα των ΜΜΕ. Η επίθεση του κράτους στις καταλήψεις είναι μια επίθεση στον πολιτικό μας χώρο, μια προσπάθεια αδρανοποίησής του, σε μια συνθήκη που προμηνύει θύελλες για το κράτος και το κεφάλαιο. Την ώρα που το κράτος και το κεφάλαιο επιτίθενται με μεγαλύτερη ένταση στην τάξη μας, επιλέγουν να διαχειριστούν μια υγειονομική και οικονομική κρίση με αστυνομοκρατία και στρατιωτικοποίηση, την ώρα που ο ελληνικός εθνικισμός παίρνει επιθετικότερες μορφές στο εσωτερικό της κοινωνίας, την ώρα που πρόσφυγες και μετανάστ(ρι)ες αντιμετωπίζονται ως “εισβολείς”, προσπαθούν να καταστείλουν κάθε πιθανή εστία ανάφλεξης της κοινωνικής/ταξικής οργής.
Ο δικός μας κόσμος, ο κόσμος της πολιτικής ελευθερίας, της οικονομικής ισότητας και της κοινωνικής αλληλεγγύης συνεχίζει να οικοδομείται μέσα στο κέλυφος του παλιού κόσμου. Συνεχίζει να οικοδομείται, ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό, ενάντια στις σχέσεις εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Κομμάτι αυτού του αναδυόμενου κόσμου είναι οι καταλήψεις μας, ζωντανό παράδειγμα και προεικόνισή του. Αργά ή γρήγορα, όσο το αναρχικό κίνημα παραμένει αναφομοίωτο, συνεχίζει να δυναμώνει και να κινείται στην κατεύθυνση της κοινωνικής επανάστασης, θα τις πάρουμε πίσω.
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΜΜΕΝΑ, ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΕ ΒΙΛΕΣ ΚΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΑ