ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΡΘΙΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ
Διαδοχικές κρίσεις και “έκτακτη ανάγκη”
Διανύοντας το 2022, με την πραγματικότητα σε κάθε επίπεδο της καθημερινότητάς μας, να γίνεται όλο και πιο ασφυκτική, βιώνουμε την αδιάκοπη εξαθλίωση και αφαίμαξη των ζωών μας. Διαδοχικές κρίσεις, συνοδευόμενες απο καταστάσεις ¨έκτακτης ανάγκης¨, αποτελούν πλέον μια πάγια κανονικότητά που σε κάθε έκφανσή της φέρει τον μανδύα του κατεπείγοντος και του αναπόφευκτου: πόλεμος κατά της τρομοκρατίας, οικονομική αστάθεια, υγειονομικός συναγερμός, διακρατικές συγκρούσεις, αυξανόμενη στρατιωτικοποίηση και προληπτική καταστολή, ενεργειακές κρίσεις, επισιτιστική ανεπάρκεια, διαχείριση ¨ανεπιθύμητων πληθυσμών¨ κτλ. Όλα τα παραπάνω, αποτελούν στιγμιότυπα του διαρκούς πολέμου που έχουν κυρήξει οι κυρίαρχοι στην τάξη μας, αναπτύσσοντας τις θανατοπολιτικές τους προκειμένου να διαχειριστούν πρός όφελός τους τις κρίσεις που οι ίδιοι δημιουργούν. Είναι τότε που η τάξη, η ασφάλεια και η ψευδεπίγραφη κοινωνική ειρήνη τους γίνονται ξαφνικά τα ύψιστα αγαθά, με εκκλήσεις για ¨εθνική ομοψυχία¨, πάντα στο όνομα του ¨εθνικού καλού¨ και με τελικό έμμεσο/άμεσο εκβιασμό ¨την σωτηρία της πατρίδας¨. Όποιος/α δεν πείθεται απο την προπαγάνδα τους ή δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια και αντιστέκεται κοινωνικά, αντιμετωπίζει την πολυεπίπεδη καταστολή τους. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα του δομικού τρόπου λειτουργίας κράτους και κεφαλαίου. Η κατάσταση που επικρατεί, αναφορικά με το καθημερινό κόστος διαβίωσης, ακολουθεί τις αυξητικές τάσεις της τελευταίας δεκαετίας, έχοντας εκτοξευτεί σε δυσβάσταχτα ύψη. Οι τιμές των βασικών αγαθών, των τροφίμων, των λογαριασμών ΔΕΚΟ και της ενέργειας είναι σταθερά ανοδικές, με το κόστος των αυξήσεων να βαραίνει αποκλειστικά τους απο τα κάτω. Υπο το φόβο, μάλιστα, ενός βαρύ χειμώνα ήδη συζητούνται ελεγχόμενες διακοπές ρεύματος, με προτροπές για μείωση χρήσης φυσικού αερίου και αύξηση κατανάλωσης πετρελαίου θέρμανσης, η τιμή του οποίου ήδη ξαναανέβηκε. Παράλληλα, λόγω της προσπάθειας βίαιης τουριστικοποίησης και του ¨εξευγενισμού¨ της πόλης, τα ενοίκια έχουν εκτοξευθεί ακόμα και στις πιο φτωχές συνοικίες του κέντρου (και όχι μόνο), με αποτέλεσμα ολόκληρες περιοχές της Αθήνας να αναδυκνείονται σε φιλέτα του Real Estate ή του rbnb και τις εξώσεις να διαδέχονται η μια την άλλη. Σε συνδυασμό με το νέο νομοσχέδιο για την απαγόρευση των πορειών (με πρόσχημα την ομαλή λειτουργία της πόλης), επιβάλλεται η ριζική αναδιάρθρωση και οριοθέτηση των ζωών μας και ταυτόχρονα ποινικοποιείται κάθε προσπάθεια αντίστασης.
Ταξική εκμετάλλευση και εντατικοποίηση
Ολομέτωπη επίθεση πρός τους/τις απο τα κάτω, αποτελούν και οι νέες ρυθμίσεις που αφορούν το νομοσχέδιο για τα εργασιακά με κύριες αιχμές το δεκάωρο, τις απλήρωτες υπερωρίες, τις ανεξέλεγκτες απολύσεις, την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, την ηλεκτρονική ψηφοφορία στα εργατικά σωματεία και την αλλαγή των προυποθέσεων για διεξαγωγή απεργίας. Η εργοδοτική αυθαιρεσία συνεχίζει ακάθεκτη (βλ πρόσφατη απεργία στη Μαλαματίνα), ενώ φέτος αυξήθηκαν κατακόρυφα οι εργατικές δολοφονίες (με πιο πρόσφατη αυτή στα μεταλλεία Φωκίδας), ως αποτέλεσμα της έντασης της εργασιακής εκμετάλλευσης. Φυσικά, η συνθήκη είναι ακόμα δυσχερέστερη για μετανάστες/στριες που ζούν και εργάζονται σε καθεστώς παρανομίας και μαύρης εργασίας, αποτελώντας μια πλεονάζουσα, φθηνή και αόρατη εργατική δύναμη. Στα ίδιο πλαίσιο εντατικοποίησης, καταστολής και αποκλεισμών κινείται και το νέο νομοσχέδιο για τα πανεπιστήμια και την πανεπιστημιακή αστυνομία, η εφαρμογή του οποίου προς το παρόν εμποδίζεται λόγω των φοιτητικών / κινηματικών αντιστάσεων.
Ο πόλεμος ως εργαλείο των κυρίαρχων
Ο πόλεμος στην Ουκρανία, απόρροια της ενδοκυριαρχικής σύγκρουσης ΗΠΑ – ΕΕ -Ρωσίας, λειτούργησε ως καταλύτης όλων των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών διεργασιών. Ενώ φτωχοί/φτωχές αλληλοσφάζονται για τα συμφέροντα των κυρίαρχων στα Ουκρανικά -και όχι μόνο- εδάφη, η αναδιανομή ισχύος σε παγκόσμια κλίμακα οδηγεί σε μια συνεχή και βίαιη κρατική-καπιταλιστική αναδιάρθρωση. Με την όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα στους διακρατικούς σχηματισμούς, την περαιτέρω αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού και την ανατροφοδότηση ενός κλίματος συνεχούς απειλής, ενισχύεται η εσωτερική συνοχή των κρατών με συνεκτικό στοιχείο τον πατριωτισμό και τον εθνικισμό. Χαρακτηριστική είναι, άλλωστε, η ανάκαμψη της ακροδεξιάς στην Ευρώπη το τελευταίο διάστημα (π.χ Ιταλία, Γαλλία, Σουηδία κτλ) Όξυνση της καταστολής Η κυριαρχία, λοιπόν, δημιουργεί και εκμεταλλεύεται κάθε κρίση για τη δική της ευμάρεια και τη συντήρησή της. Οι συνέπειες κάθε κρίσης φορτώνονται στις πλάτες των απο τα κάτω χωρίς εξαιρέσεις και πέραν πλαστών διαχωρισμών. Το κράτος προσπαθεί να καταστείλει τις όποιες κοινωνικές αντιρήσσεις και αντιστάσεις γεννιούνται. Είτε άμεσα, με φυσική βία, είτε έμμεσα με την καλλιέργεια του φόβου, της αβεβαιότητας και της μετάθεσης της ευθύνης, την επιβολή πειθαρχήσεων, τις πολιτικές εγκλεισμού (Lockdown), της στέρησης ακόμα και της δυνατότητας να βιοποριζόμαστε. Προσπαθεί να τροφοδοτήσει την απόγνωση, τον κατακερματισμό και την ιδιώτευση. Επί της ουσίας, επιχειρεί να καλλιεργήσει περαιτέρω στους απο τα κάτω το φιλοτομαρισμό, τον ανταγωνισμού και την υποταγή για την εξασφάλιση της επιβίωσης. Στόχος είναι κάθε μορφή αντίστασης να συντριβεί, ώστε να επιτευχθεί και να παγιωθεί η σιγή νεκροταφείου μέσω της πλήρους υποταγής.
Να πάρουμε πίσω τις ζωές μας
Καμία μεταρρύθμιση του υπάρχοντος δεν μπορεί να λειτουργήσει απελευθερωτικά για τους απο τα κάτω. Οι επιδοματικές πολιτικές φιλανθρωπίας, είτε έκτακτες (π.χ fuel pass), είτε μακροπρόθεσμες (π.χ επιδότηση ρεύματος), σκοπό έχουν τη διασφάλιση των συμφερόντων του κεφαλαίου και τους κράτους μέσα απο τη διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης και την αποδυνάμωση κάθε ακηδεμόνευτου αγώνα. Απο την πλευρά μας, στεκόμαστε ενάντια στις λογικές ανάθεσης μέσω των εκλογών και ενάντια σε δεξιούς κι αριστερούς διαχειριστές. Ακόμη και με το προσωπείο της ¨κοινωνικής πρόνοιας¨, ο ιστορικός ρόλος του κράτους είναι αυτός της εκμετάλλευσης, καταπίεσης, διαμεσολάβησης και καταστολής οποιασδήποτε δυναμικής αμφισβήτησής του. Απέναντι στην εντεινόμενη επίθεση της κυριαρχίας, απέναντι στην μισθωτή σκλαβιά και την ηθική της εργασίας, απέναντι στην απάθεια, προτάσσουμε τους συλλογικούς και μαχητικούς κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Προτάσσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεζόμενων, μεταξύ όσων παίρνουν τις ζωές στα χέρια τους και αντιστέκονται στην ιδιοτέλεια και τον ατομισμό. Προτάσσουμε την πολυμορφία του αγώνα, την εξεγερσιακή πρακτική και επαναστατική προοπτική. Να μην επιτρέψουμε την περαιτέρω υποβάθμιση των ζωών μας. Να πάρουμε πίσω τον κλεμμένο χρόνο και χώρο μας. Για εμάς το διακύβευμα είναι ένα: Για να μείνουμε εμείς όρθιες/οι, θα πρέπει να πέσουν αυτοί.
Η κυριαρχία να πεθάνει για να ζήσουμε εμείς.
ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ-ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ-ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΕΙΣ-ΣΑΜΠΟΤΑΖ-ΑΥΤΟΜΕΙΩΣΕΙΣ
ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 9 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΣΤΙΣ 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 6ΜΜ ΣΤΗΝ ΑΣΟΕΕ
Αναρχικές συλλογικότητες για την όξυνση των ταξικών και κοινωνικών αντιστάσεων