Ανάρτηση πανό στη Γέφυρα Φαρσάλων στη Λάρισα με αφορμή την 25η μαρτίου.
Το πανό γράφει: 200 χρόνια είναι αρκετά, δεν θέλουμε άλλο έθνος, κράτος κι αφεντικά.
εθνικισμός
3 άρθρα
Τον περασμένο φλεβάρη γίναμε μάρτυρες της χυδαίας και δολοφονικής μεταχείρισης που επιφύλασσε το ελληνικό κράτος στους/στις μετανάστ[ρι]ες. Άνθρωποι που στην προσπάθειά τους να περάσουν τα σύνορα αναζητώντας μια αξιοπρεπή ζωή, δέχθηκαν τα πυρά του ελληνικού στρατού. Η προπαγάνδα του ελληνικού κράτους τους παρουσίασε σαν πολιτικά πιόνια, τους ονόμασε «ασύμμετρη απειλή» και μέρος κάποιου «υβριδικού πολέμου». Το ελληνικό κράτος προσπάθησε να αποσπάσει εκ νέου συναίνεση για την αναβαθμισμένη αντιμεταναστευτική πολιτική του: δολοφονικές επαναπροωθήσεις, «κλειστού τύπου κέντρα κράτησης», αυστηροποίηση της διαδικασίας χορήγησης ασύλου κ.ά. Επιπλέον, η πανδημία της COVID-19 αποτέλεσε ευκαιρία για την αναγωγή των μεταναστ[ρι]ών σε «υγειονομικές βόμβες» και την επιβολή πολύμηνης καραντίνας στις κοινότητές τους εντός στρατοπέδων. Η ρατσιστική υγειονομική κρατική πολιτική αποτέλεσε το φυτίλι για την ολοσχερή καταστροφή του στρατοπέδου συγκέντρωσης της Μόριας, το οποίο μετακινήθηκε στο Καρά Τεπέ, μαζί με τις γνώριμες για τους/τις μετανάστ[ρι]ες συνθήκες εγκλεισμού και εξαθλίωσης.
Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ ο ελληνικός εθνικισμός συνεχίζει να κυριαρχεί στο δημόσιο λόγο, με επίκεντρο αυτή τη φορά τη σύγκρουση του ελληνικού με το τουρκικό κράτος. Οι εκφραστές αυτού του εθνικισμού προβάλλουν τους/τις μετανάστες/ριες ως κίνδυνο, προσπαθούν δηλαδή να μας πείσουν ότι άνθρωποι κατατρεγμένοι από τον πόλεμο και την φτώχεια είναι εχθροί μας.
Για την τάξη μας, για τις/τους εκμεταλλευόμενες/ους και καταπιεσμένες/ους αυτού του κόσμου, οι εχθροί είναι τα κράτη, το κεφάλαιο και ο πόλεμος που διεξάγουν με κάθε μέσο ενάντια στην τάξη μας• οι εχθροί είναι οι στρατοί, οι μπάτσοι, τα αφεντικά. Εχθρός της κοινωνίας σε όλη τη γη είναι ο εθνικισμός που δημιουργεί πνευματικά και χερσαία σύνορα και που πείθει τους ανθρώπους ότι η ανθρώπινη ζωή δεν έχει αξία όταν αυτή στέκεται εμπόδιο στα κρατικά συμφέροντα.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤ[ΡΙ]ΩΝ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
το κείμενο σε μορφή pdf εδώ.
Γιατί επιλέγουμε να ασχοληθούμε με τον εθνικισμό
Η μπροσούρα αυτή προέκυψε από την ανάγκη της συλλογικότητας να αναλύσει το ζήτημα του εθνικισμού-πατριωτισμού, αφενός επειδή τον αναγνωρίζουμε ως ένα βασικό ιδεολογικό όπλο που χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί το κράτος και το κεφαλαίο ιστορικά για την ανάσχεση των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, και αφετέρου λόγω της παγκόσμιας έντασής του τα τελευταία χρόνια.
Πέρα από την άμεση και άρρηκτη σχέση του εθνικισμού με το κράτος, το έναυσμα για την ενδελεχέστερη ενασχόλησή μας με τον εθνικισμό δόθηκε από μια σειρά διαφορετικών γεγονότων των τελευταίων ετών, κατά την ανάλυση των οποίων ο εθνικισμός-πατριωτισμός προέκυπτε ως ένα από τα βασικότερα κοινά τους σημεία.
Με αφορμή τις διαπραγματεύσεις για το όνομα της Β. Μακεδονίας, ο ριζωμένος κοινωνικά εθνικισμός βρήκε την ευκαιρία να εκφραστεί στο δρόμο και αποτέλεσε πεδίο οξύτατης κομματικής αντιπαράθεσης. Ο στρατός, δι’ αντιπροσώπων (Φράγκος), εμφανίστηκε ως ο εθνικός, υπερκομματικός και διαταξικός μηχανισμός που είναι έτοιμος να αγωνιστεί και πολιτικά για τη σωτηρία του έθνους. Αντίστοιχο ρόλο έπαιξε και η εκκλησία.
Με αφορμή τις έρευνες για φυσικό αέριο στην ανατολική μεσόγειο και τις διακρατικές συμμαχίες και διενέξεις για μοίρασμα των ΑΟΖ, επανεμφανίζεται ο «προαιώνιος εξωτερικός εχθρός» καθώς και η απειλή ενός πολέμου, η οποία πάντοτε δρα συσπειρωτικά γύρω από το έθνος-κράτος.
Και, συμπληρώνοντας το εθνικιστικό πανηγύρι, έρχεται και ο εορτασμός των 200 χρόνων από την «επανάσταση του 1821», ο εορτασμός της γέννησης του ελληνικού έθνους-κράτους, ο οποίος θεωρούμε ότι θα αποτελέσει το έδαφος για την εντονότερη προπαγάνδιση εθνικιστικών μύθων και θέσεων. Είναι σχετικά πρόσφατες οι δηλώσεις της υπ. παιδείας (Κεραμέως) ότι στόχος της διδασκαλίας της σχολικής ιστορίας είναι η διαμόρφωση-ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης (πρόκειται για επαναδιατύπωση του συντάγματος του ελληνικού κράτους που αναφέρει ότι «η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό […] την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης»).
Ένας επιπλέον λόγος, εξίσου σημαντικός, για την ενασχόλησή μας με τον εθνικισμό είναι η σχέση του με τα κινήματα. Διαχρονικά, έχει αποτελέσει όριο των κοινωνικών και ταξικών αγώνων και μέσο αφομοίωσής τους από το κράτος. Σε αυτό το πλαίσιο, επισημαίνουμε τη χρήση του ως ιδεολογικό και αναλυτικό εργαλείο από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, αναλύοντας περισσότερο τη λιγότερο προβεβλημένη σχέση του με την αριστερά.
Για τον ίδιο λόγο ασχοληθήκαμε επιπλέον με τα εθνικοαπελευθερωτικά και σεπαρατιστικά κινήματα καθώς και με άλλες, ιδεολογικά συναφείς με το έθνος, θεωρίες (αντιιμπεριαλισμός) θεωρώντας ότι μέσω αυτών εισάγεται και ενδυναμώνεται ο εθνικισμός μέσα στην τάξη μας.