Δεν πολεμάμε για κανένα κράτος, θεό, αφέντη
Ο πόλεμος στην Ουκρανία παρόλο, που έχει υποχωρήσει στη μιντιακή ατζέντα διαμόρφωσης της «πραγματικότητας», συνεχίζεται με αμείωτη ένταση αφήνοντας πίσω του χιλιάδες νεκρούς, κατεστραμμένη γη και τσακισμένα/βιασμένα σώματα, εκατομμύρια εκτοπισμένες/ους. Σε αυτό τον πόλεμο το ελληνικό κράτος συμμετέχει ενεργά ως τμήμα του δυτικού μπλοκ κυριαρχίας, σε μια διαδικασία επαναδιευθέτησης των παγκόσμιων κυριαρχικών συσχετισμών. Το ελληνικό κράτος εμπλέκεται οργανικά στέλνοντας αναβαθμισμένο πολεμικό εξοπλισμό, αλλάζοντας εν μέρει τη ρητορική της «ειρηνευτικής δύναμης» που καλλιεργούσε στο εσωτερικό του και διεθνώς, μέχρι πρόσφατα. Αυτή η επιλογή γίνεται με γνώμονα την ενίσχυση της θέσης του μέσα στο διεθνές περιβάλλον και την εξυπηρέτηση των δικών του συμφερόντων στο βαθμό που αυτά εναρμονίζονται με τις κεντρικές επιλογές της βορειοατλαντικής συμμαχίας και συνοδεύονται από την αναβάθμιση των νατοϊκών βάσεων σε όλο τον ελλαδικό χώρο. Στην ίδια κατεύθυνση, βρίσκεται και η όξυνση του ανταγωνισμού με το τουρκικό κράτος, που από τη μια μεταφράζεται σε έναν ατελείωτο αγώνα δρόμου πολεμικών εξοπλισμών και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, ενώ στο εσωτερικό των δύο κρατών επιφέρει μια διαρκή καλλιέργεια του εθνικισμού με το πρόσχημα της διαρκούς εξωτερικής απειλής. Οι «εξωτερικές απειλές» είναι αυτές που καλλιεργούν το φόβο, την πειθάρχηση και τη στοίχιση πίσω από τις κρατικές προσταγές. Από τις «ασύμμετρες απειλές» και τις «αντι»τρομοκρατικές νομοθεσίες και εκστρατείες που τις συνόδευσαν, τη συνοριακή θανατοπολιτική κατά των μεταναστ(ρι)ών που σταθερά παρουσιάζονται ως «ανεπιθύμητοι/ες εισβολείς», μέχρι τα διατάγματα, τις απαγορεύσεις, τους διαχωρισμούς, τους αποκλεισμούς και τον εντεινόμενο ψηφιακό έλεγχο στον πόλεμο κατά του λεγόμενου «αόρατου εχθρού» Sars-Cov2 την τελευταία διετία.
Να αντισταθούμε στον εθνικισμό και το μιλιταρισμόστον πόλεμο και την «ειρήνη» τους
Η όξυνση των ενδοκυριαρχικών ανταγωνισμών διεθνώς, οι στρατιωτικές συρράξεις και οι νέες οικονομικές, ενεργειακές, επισιτιστικές «κρίσεις» ως εγγενείς του κρατικού/καπιταλιστικού συστήματος δημιουργούν ολοένα και πιο ασφυκτικές συνθήκες καθημερινής ζωής για τις υποτελείς κοινωνικές ομάδες και τάξεις όπου γης. Διαρκείς ανατιμήσεις σε όλα τα είδη διαβίωσης, συστηματική υποτίμηση των ζωών μας, διευρυνόμενη φτωχοποίηση και περιθωριοποίηση, διαρκή επιτήρηση και επιβολή μιας σιγής νεκροταφείου είναι αυτά που «υπόσχεται» η «ειρήνη των κυρίαρχων» ως η άλλη όψη των πολέμων τους.
Να γίνουμε ο «εσωτερικός εχθρός» για το ελληνικό κράτοςκαι τις πολεμικές του προετοιμασίες
Αλληλεγγύη στους όπου γης ανυπότακτους, λιποτάκτες και ολικούς αρνητές στράτευσης
Ανοιχτή Αντιπολεμική Συνέλευση Αναρχικών